Allah’ın Sadık Kulu

Allah’ın (cc) dostu hem sadık kulu,
Özü sahabilik mesleği, hıllet yolu,
Olmamış dünya memaliki ve pulu,
Hayatın her demi, keder elem dolu

Ölsün gitsin diye Barla’ya sürüldü,
Ona çok şeyler reva görüldü,
Bin bir tuzak hile başına örüldü,
İdam cezası bile, yok yere verildi,

Sanki zehir mi, katılmadı aşına,
Neler getirilmedi dertli başına,
Bakılmadı ihtiyarlığına hem yaşına,
Meydan okudu, zulmün savaşına,

Kırlara çıkışına edilmedi tahammül,
Şenî gaddarlığa hangi sebep amil,
Bu muamele sadece Üstada şamil,
Sadık insan vakarlı, hem de kâmil,

Çok planlarla dolaplar döndü,
Bedbahtların mumu çabuk söndü,
Gönüller nura tutuşup yandı,
İman galip geldi, zulümâtı yendi,

Dünya namına yoktu bir zevki,
Tek gayesi iman, nurlu şevki,
İstemedi asla makamla mevki,
Sultan oldu gönüllere belki,

En şenî zulümler yıldırmadı onu,
Sabır sebatla beklemişti sonu,
Tek sevdası iman esası o konu,
Bilmeli herkes, anlamalı bunu,

Bütün mesaisini imana etmiş teksif,
Bu dâvâ asla değil olmaz pasif,
Sarmıştı âfakı kara bulutlar kesif,
Onu muhafaza eden Hakim-i Hafiz,

İmamı Ali’den (ra) almıştı beşaret,
Celcelutiye’de görmüştü çok işaret,
Yapılmış olmadık şekilde hakaret,
Dememiş: Allahım bu zalimleri kahret,

Asrın imamı Üstad Bediüzzaman,
Gafillere Allah (cc) vermemiş eman,
Eserler dilden dile okunur her an,
Bu âlî hakikatler bir tefsir-i Kur’ân

Benzer konuda makaleler: