Artist, sinemalar için yazılmış senaryolarda rol alan kişilere denilirdi. Önceden yaşanmış veya yaşanması muhtemel hayal ve hikâyelerin yeniden canlandırılışında rol alanlara verilen bu isim, zamanla hakikat, doğruluk ve gerçekçilik dışında konuşan veya iş görenlere de verilmeye başlandı.
Bediüzzaman Hazretleri Ruslarla savaşırken, at üstünde kaleme aldığı tefsirinde nübüvveti izah eden âyetin yorumunda “Fıtrî karagözlülük sun’î kara gözlülüğe benzemez” derken, mânâ itibariyle hadisenin hakikî kahramanının senaryosunda oynayan artistten nasıl ayrıldığını izah eder.
Senaryoların vermek istedikleri bir mesaj ve ulaşmak istedikleri belli bir netice vardır. Bu hedefi belirleyen kişi veya şahs-ı manevîler, ya bizzat yazar ve icra ederler, veyahut büyük paralarla başkalarına yazdırır ve kiralık oyuncularla gerçekleştirirler. Hedefi belirlenmiş ve büyük menfaatlere kilitlenmişlerin malî güçlerine göre büyük filmler çevrilir, oyunlar oynanır. Bazen de senaryo ve film yerine “proje” kelimesi kullanılır. Artistlerin buradaki isimleri “çalışma grupları ve ekipler” olarak öne çıkar. Yüksek vizyonlu ve düşük vizyonlu projeleri genellikle prodüktörler idare eder, oyuncu, malî destek, haberleşme ve ulaşımını organize eder.
Bilhassa maddî menfaatlerde, iktidar mücadelelerinde ve diğer dünyevî maceralarda çoklukla kullanılan artistlik ve artistlerin siyasette zirveye çıkışları Amerikan siyasetindeki başkan Ronald Reagan ile resmîleşir. Daha sonra Batı siyaset ve idaresinde önemli görev alırlar. Musevi kökenli California Valisi Arnold Schwarzgeneger’i de kategoriye dahil ettiğimizde, bu artistlerin beyaz perdedeki başarılarını reel hayatta gösteremedikleri görülür.
Bediüzzaman Hazretleri Avrupa ile Asya’yı özellikleri itibariyle mukayese ederken, tiyatroculuğun Doğu için geçerli olmayacağını belirtir. Zaten bu husus, Grek, Roma ve Latin medeniyetlerinin kalıntılarında da ortaya çıkar. Avrupa’nın artistliği yeni değildir. Bizde sinemadaki artistliğin reel hayata aktarılışı menfîdir. Takiyye, ikiyüzlülük, gizli maksad, münafıklık ve iğfal gibi kulağa hoş gelmeyen kelimelerle ifade edilir. Bizde kerih görülen bu tarz senaryo ve artistliğin, içimize Avrupa zalim kafirleriyle irtibat içinde bazı münafıklarca sokulduğunu iddia edenler haklı olabilirler. Bu halin, İran ve İsrail kültürlerinden de esinlenerek bazı dindarlarca benimsenmesi millî ahlâk ve bünyeyi tehdit eder duruma getirdi.
Tarihin siyaset boyutunda karşı tarafa kullanılmış artistliğin, günümüzde aile içinde, tebaaya ve sevenlerine karşı oynanması ahlâken mutlaka sorgulanması lâzım bir husustur.
Tüccarın, siyasetçinin, yazar, gazeteci, öğretim üyesi ve idarecilerin zaman zaman artistik yaptıkları Türkiyemizde, emniyet ve paylaşımın cemiyette yok olmaya yüz tuttuğunu görüyoruz. Kur’ân-ı Kerim, “yapmadıklarını” konuşanları tehdit eder. Genel insanî değerlere de zıt olan artistlikle ülkenin idare edildiğini kabul ettiğinizde, bu sıfatın bulaşıcı bir hastalık gibi en alt kademeye indiğini görüyoruz. Bu arada ahiret hayatını esas maksad edinmeleri gereken dinî cemaatlerin de bu hastalıktan nasiplendiklerini söyleyebiliriz.
Artistler toplumda rolleri icabı bazen kahraman kesilirler, bazen mütevazı ve müşfik bir baba olurlar. Rakiplerini etkilemek için hüngür hüngür ağladıkları çok görülür. Menfaat mukabili çevresindeki figüranlarla gerçek olmayan bir kamuoyu oluştururlar. Senaryoyu hazırlayanların küresel bir cemaate dönüşmeleri, maddî şirketlerin ittifak ederek “dev şirketlere” dönüşmeleri gibi, menfaat ortaklığında birleşmiş senaryo sahiplerinin maddî güçleri, medyada oluşturdukları yalancı kamuoyu ve hakikati hissedenlere empoze ettikleri korku, artistlerin ömrünü uzatıyor.
Artistlerin üslubu da önemlidir. Beyanatlarına, kükreyişlerine, ümit dolu vizyon ve vaadlerine inandığımızda, iğfalin ilk seansını yaşamışız demektir. Dinsiz Batı felsefesinden alınmış yalancı bir dil, muhatabı etkilemek üzere oluşturulmuş prensipler, gösteriyi icra ettiğinde başvurduğu vücut dili ve farklı sesler, hep artistik mektebinin öğrettikleridir. Avrupa’da bu terbiye, maalesef son zamanlarda anaokullarına kadar indirildi.
Lisan-ı hal, lisan-ı kaalden daha üstün olduğundan, artistlerin gözlerinin içine ferasetle bakanlar, icraatlarını tetkik ve çevre münasebetlerini tahkik edenler, ekseriyetle artistlerin iğfaline uğramazlar.
Benzer konuda makaleler:
- Artistler döneminin sonuna gelirken
- Telkinle hastanın moral gücünü yükseltmek
- İmanlı bir hayatın ibadetle süslenmesi
- Hastalar Risalesi: Hastalıkların sırlı dünyasına bir keşif yolculuğu
- Bana cümleni söyle sana ruh halini söyleyeyim
- Hastalığın suretine değil, manasına bak
- 22 Temmuz´un ardından
- Global sermayeli tahrip projeleri
- İktidarın devamı yolunda çatışma
- Hastalar Risalesi: Sırlı bir yolculuk
Almanya İslam Konseyi Din Şurası Sözcüsü / Eğitimci – Yazar
İlk yorum yapan olun