Astsubay İrfan Ağabey de rahmetli oldu

Sabah kalktığımda, telefonuma gelen mesaja bakınca anladım Ankara’daki astsubay İrfan Ağabeyin vefat ettiğini. Mesajı, oğlu mimar Celâl kardeşimiz çekmişti.

Onu 70’li yıllarda, gençlik zamanımızda Ankara’da tanımıştık. Halim-selim ve cemaatimizin sadık bir ferdi idi. O zamanlar özellikle de, havacı sınıfından birçok astsubay ağabeyimiz vardı. (Üstad Hazretlerinin Eskişehir’de iken havacı astsubaylara yaptığı duâsının hikmetindendi her halde.)

Diğer adaşlarıyla ayırt etmek için de ‘astsubay’ unvanını da zikrederek söylerdik onların isimlerini. Nabi, İrfan, Hayati, Ömer, Hamdi vs. ağabeyler gibi. Bunların hepsi de, adeta birer kutup gibi, hizmetimizin müdavimi ve ihlâslı ağabeylerimizdi. Gözüm bir anda o yıllara, onlarla beraber olduğumuz anlara kaydı. Ne güzel günlerdi o yıllar. İhlâsın, samimiyetin, hizmetin güzelliklerinin yaşandığı yıllar…
İrfan Ağabeyimiz de, sohbete geldiğinde sessizce bir yere oturur, yapılan dersi dikkatlice dinler, çay molasında da tatlı sohbetlerde bulunurduk. Birisinin herhangi bir işi olunca da, yardımcı olurdu. Son bir senedir muztarip olduğu bir hastalıktan dolayı bir aydır Gülhane Askerî Hastahanesinde yatarken vefat eden İrfan Ağabeyimize, Cenâb-ı Hak’tan rahmetler diliyoruz. Makamı Cennet olsun inşâallah. Başta Celâl kardeşimiz olmak üzere bütün akraba, dost ve sevdiklerine de taziyetlerimizi bildiririz.