Ay ışığında okuyan adam

Image
Siz çok duymuşsunuzdur lambaların, gaz lambalarının, mumların ışığında okuyan adamları. Ben hiç duymadım, görmedim ay ışığında okuyan adamı. Tâ geçen gün annemin anlattığı küçük ama çok değerli bir hatırayı dinleyene kadar.

“Kimdi?” diye soracak olursanız, ay ışığında okuyan adam, sevdiğimiz, çok değerli bir insan, annemin aynı zamanda amcasının çocuğu olan İbrahim Özgür Amca’ydı. Bulunduğu ortamlara renk katardı. Kültürlü ve saygıdeğer bir insandı. Hep merak ederdim kendisini nasıl yetiştirmiş diye. Bunu da yakınlarda öğrendim.

İzmir’den göç edip Adapazarı’na gelmiş. Burada hayatın yoksulluklarına ve zorluklarına göğüs germiş bir insan İbrahim Amca. Öyle ki, geceleyin bulunduğu evde gaz lambasını bile kullanmaktan mahrum. Hayırla yâd ettiğim ve sevdiğim bu insan, “Peki, nasıl olup da okumuş, bilgili, kültürlü bir insan olmuş?” diye sorduğumda, annemin cevabı çok şaşırtıcıydı:

“Ay ışığında okuyan adamdı o” demişti. “Allaaaaah…” dedim. “Bu ne yahu?!” Bu ne güzel bir ifade… Kulaklarımın pası silindi adeta. Çoktandır böyle bir fedakârlığı duymamıştı kulaklarım. Âlemimde, zaten özel bir yeri olan bu insan, gözümde bir kere daha büyüdü o an. Okuma aşkına bakınız. O kadar zarif bir insandı ki, birinci elden en güzel kitapları toplardı. Onun hayatında kayıtlı, zabıtlı olmayan hiçbir şey yok. Sonra topladığı o kitaplar, o güzelim ve seçkin eserler, bir gün benim, yani Zafer’in kütüphanesine nakl-i mekân etti. Severek verildi eşi ve kızı tarafından. Necip Fazıl’ın, diğer bildiğimiz birçok ünlü yazarın birinci elden eserleri, değerli ansiklopediler, kıyamayacağım derecede seçkin kitaplar İbrahim Özgür Amca’nın imzasıyla, kütüphanemin en nadide eserleri arasında yer aldılar.

Okurken sayfa kenarlarına düştüğü notlar da çok enteresan. Tâbiri caizse didik didik etmiş kitapları. Altı çizili kitapları da çok severim doğrusu. Çünkü gerçek okuyucuların okurken geçtiği yollar bir güven duygusu veriyor içime.

Şimdi istifade ediyorum ve ruhuna rahmetler gönderiyorum. Ama ben lambaların ışığı altında okuyup yazıyorum ve çok defa buna da tembellik ediyorum. Ve ay ışığında okuyan adamı kıskanıyorum.

Zorluklar, başarının süsleridir. Ruhuna rahmetler olsun İbrahim Amca.

Allah ruhunu özgür kılsın, hür kılsın, mekânın Cennet olsun. Ay ışığında okuyan adam, sana selâm olsun… Gerçek mirası, kitaplarınla sen bıraktın. Okumanın ne kadar kutsal bir eylem olduğunu seninle anladım.

Ruhuna binler Fatihalar olsun. Lütfen duâda unutmayınız.

Benzer konuda makaleler:

İlk yorum yapan olun

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*