Baharımıza düşen hazan yağmurları

Yine mahzun İlâhî renkler ve nakışlarla dokulu baharımız…
Gam-gûn gönüllerimiz yine kırgın…
Nisanımıza yine hazan yağmuru düştü…
Mütehassis ruhlarımızın ince tellerine bir ayrılık haberi daha dokundu!
Hikmetine sual edemediğimiz İlâhî kaderin yeni hükmüne kemal-i teslimiyetle mukabele ediyoruz: İnna lillah ve inna ileyhi raciûn.

Üstadımız Bediüzzaman Said Nursî Hazretlerinin talebesi Sabri Halıcı’nın oğlu, Feyzi Halıcı’nın kardeşi ve Zübeyir Gündüzalp Ağabeyin gençlik yıllarındaki hizmet arkadaşı Mehdi Halıcı Hakka yürüdü.

Mercî-i Hakikiye dönen Mehdi Halıcı Ağabeyimize Allah’tan rahmet diliyoruz.

Kaderin zaman şeridi üzerinde işleyen ecel pergeli, 23 Mart gününde muazzez ve muallâ Üstadımıza isabet etmişti.

Rahmetle andık.

On gün arayla aynı pergel Zübeyir Ağabeyle beraber Tahiri Mutlu ve Mehmet Emin Birinci Ağabeylere isabet etmişti.

Onları da rahmetle andık, anıyoruz.

Kısa zaman farkı ile aynı hüküm şimdi Mehdi Halıcı Ağabey’in üzerine işledi.

Onu da rahmetle anıyoruz..

Risâle-i Nur’da “Konya’lı Sabri” olarak zikredilen Sabri Halıcı, memleket semalarında karabulutların dolaştığı dönemlerde kendisini, bütün servetini ve evlâtlarını Risâle-i Nur’a ve Kur’ân hizmetine feda etmiş bir insandı.

Lâhika mektuplarında, oğlu Feyzi (Halıcı) ismi zikredilir. Emirdağ Lâhika mektuplarında geçen “Konyalı Sabri ve mahdumları” ifadesi ile de Mehdi Halıcı ve şehit Pilot Ömer Halıcı’dan dolaylı olarak bahsedilir.

“Mehdi” ismi boşuna konulmamış olsa gerek!

Konya’lı Sabri Halıcı (nâm-ı diğerle Halıcı Sabri Amca) mütecessis bir ruh!

Sabri Halıcı, Emirdağ Lâhikası’nda (s. 455) “Nur’un ehemmiyetli ve çok hayırlı bir şakirdi” olarak çoklar namına Üstadımıza sorulan “Mehdilik” ile ilgili suâlin (ihtimal-i kavî) ile sahibi.

Bu mektupta çok ince esrarın şifreleri verilir ve Risâle-i Nur’un şahs-ı mânevîsi ile Mehdilik arasında “haklı” bir bağ kurulur.

Sabri Efendinin oğluna “Mehdi” ismini koyması böyle bir ümit ve duânın tezahürü.

Erzurum muhaciri Sabri Efendi’nin ehl-i tahkik bir âlim ile “küçücük münakaşası” da yine Risâle-i Nur’da medar-ı bahs edilir ki (Emirdağ, s. 353) bu durum onun mütecessis ve muharrik ruhunun bir başka yansıması.

Halıcı Sabri Efendi hayatta iken Üstadımızı çok sık aralıklarla ziyaret etti. Konya hizmetlerini yıllarca omuzlarında taşıdı. Vefat ettiği dakikaya kadar da Risâle-i Nur’a ve Üstada olan muhabbetini muhafaza etti.

Evlâtları olan Feyzi ve Mehdi Halıcı kardeşler babaları gibi son şahitlerden.

Babalarının vefatından sonra Feyzi ve Mehdi kardeşler Bediüzzaman’a ve Risâle-i Nur’a olan muhabbetlerini hiçbir zaman kaybetmediler.

Yakın zamanlarda her ikisi ile de yaptığım görüşmelerde bu samimî ve kalbi muhabbeti yakinen hissettim.

Bu iki kardeşin bir başka özelliği, Üstadımızın muazzez talebesi Zübeyir Gündüzalp ile mesaî arkadaşı olmaları.

Bunlar, 1940’lı yıllarda Konya’da nebeân eden Nurculuk hareketinin saff-ı evvelleridir.

Zübeyir Gündüzalp, Ziya Arun, Rıfat Filizer, Muhsin Alev, Feyzi Halıcı, Mehdi Halıcı, Ziya Nur Aksun, Kâmil Öztürk, Hasan Helvacılar… Bunların tamamı o mes’ud günlerin yadigârları.

Zübeyir Ağabeyin gençlik ekibinden Muhsin, Ziya ve Mehdi İstanbul’da üniversiteyi birlikte okumuş ve Risâle-i Nur’un oradaki fütuhâtına vesile olmuşlardı.

Kader onlardan ikisinin rızkını sonradan Avrupa’ya taşımıştı. Muhsin Alev elli yıldan fazla Almanya’da yaşamış ve bir daha dönmemişti. Mehdi Halıcı ise Norveç, Fransa ve Hollanda’da uzun yıllar yaşamıştı.

Mehdi Halıcı, Norveç’ten döndükten sonra belli bir dönem Konya’da avukatlık yapmış ve Zübeyir Ağabeyle görüşmelerine devam etmişti.

Yaptığımız görüşmelerde Zübeyir Ağabeyin her Konya’ya gelişinde kendisini Avukatlık bürosunda ziyaret ettiğini ve her seferinde “Aman Mehdi kardeşim, ihlâsımızı bozma-yalım, hizmetimize sadakatimizi devam ettirelim, başka maniler bizi Risâle-i Nur’dan soğutmasın” dediğini ifade etmişti.

Mehdi Halıcı, Zübeyir Ağabey’in Üstadımızı ilk ziyaretindeki yol arkadaşıdır. Bu ilk ziyarette yaşanan enteresan hadiselerin tek şahidi kendisi idi.

Bize bu değerli bilgilerini esirgemedi zevkle ve hasretle anlattı. Onun o samimî kalbi ve fıtrî taraftarlığı elbette karşılıksız kalmayacak ve ona şefaatcı olacaktır inşaallah!

Hasan Şen, Adnan Acır ve Hüseyin Can ile birlikte İzmir Eski Foça’daki yazlığında yaptığımız uzun görüşmelerin kayıtları ve metinleri arşivimde mevcuttur. Kısm-ı ekserini kitaba aldım.

Detay olacağı için burada söz etmek istiyorum, kitaba almadığım enteresan şeyler anlatmıştı. Meselâ yaşadığı sadık bir rüyası var ki çok ibretlidir.

Mehdi Halıcı, 1948 tarihinde, Afyon Hapishanesinde Üstadımızla birlikte yatan babasına bir mektup yazmış, bundan dolayı Tıp öğrencisi Mustafa Ramazanoğlu ile birlikte tutuklanmıştı.

Halıcı, tutuklandıktan sonra başından geçecek bütün hadiseleri daha İstanbul’da iken, rüyasında yaşamıştı.

Tutuklanma anı, Sultanahmet Hapishanesi, İstanbul-Afyon tren yolculuğu, trendeki şahıslar ve sohbetler, Afyon’a gelişi, hamama gidişi, hamam sahibi ile tanışmaları, Üstadın kendisini ilk karşılayışı, hatta hapishane binasının alnında duran Osmanlı tuğrasına varıncaya kadar bütün detayları rüyasında görmüştü.

Demişti ki: “Bu yaşadığım hal nasıl bir şeydi çözemedim, hayatımda en çok etkilendiğim olaydır. Üstadım yaşayacağım şeyleri nasıl önceden biliyor, çözemedim. Rüyamda, hapse girerken giriş kapısının üstündeki odada kalan Üstad, demir parmaklıklar arasında bana el sallıyordu. Aman ya Rabbi, birkaç gün sonra geldiğim hapishanenin giriş kapısında bir de ne göreyim! Üstad demir parmaklıklar arasında bana el sallı-yor. Farklı âlemler arasında manyetik gezintiler yaptım. Ne olduğunu hâlâ anlamış değilim, anladığım tek şey Üstadımızın çok büyük bir insan olduğu!”

Bir süredir beyninde bulunan tümör dolayısıyla tedavi görüyordu. Kendisini en son iki hafta önce aramıştım. İzmir’de Zübeyir Ağabey ile ilgili yapılacak toplantıya davet etmiştim. Konuşamadığından dolayı yakınlarından, “Toplantıda konuşmamak şartı ile” katılma sözü almıştım.

Ömrü vefa etmedi.

Onunla ilgili başka bir tevafuk oldu. Av. Ahmet Yılmaz, hem Sungur Ağabey hem de Mehdi Halıcı ile irtibat için aramıştı. Bolu’da tarihî lokantada, anma toplantısından önce Sungur Ağabeyle beraberdik. İkisi Afyon hapsinin mazlûmları. Afyon Hapishanesi ile ilgili bazı bilgileri doğrulatmak için Sungur Ağabeye sormuştum. Anlattı. Bir kısmını o günkü toplantıda Sungur Ağabeyin huzurunda anlattım. Yemekte, Sungur Ağabeyle beraber Mehdi Ağabeyi de epey konuştuk. Duâ hükmünde kendisinden sitayişle bahsetti. Aynı toplantıda bir arada bulunmaktan memnun olacağını ifade etmişti.

Bu görüşme de bir başka bahara kaldı…

Mehdi Halıcı Ağabey, hayatının son dönemlerinde İzmir’de yapılan Üstadımız ile ilgili bazı anma toplantılarına iştirak etmişti.

Cemaat ve şahs-ı mânevî ile (yeniden) bağını kuvvetlendirmesi ve ömrünün evvel/âhir noktalarını hizmet nokta-i nazarında birleştirmesi Halıcı’nın en büyük başarısı idi.

Bu anlamdaki emeklerinden ötürü Halil Uslu’ya teşekkürler…

Bu vesile ile “hakikî fedakâr, gerçek sıddık, müdavim ve metin” ünvanları ile hizmet semalarımızı parlatan Zübeyir Ağabeyimizi rahmetle, minnetle ve şükranla anıyoruz.

Onun hizmet arkadaşı Mehdi Halıcı Ağabeyimize de Allah’tan rahmet diliyor, yakın akraba ve doslarına, hasseten Feyzi Halıcı Ağabeyimize sabr-ı cemil niyaz ediyoruz.