Bana dur de anneciğim!

Anneciğim!..

Dün öğleden sonraydı, müsait isen bir kahve içelim dedi komşu Sevgi teyzem seninle…

Buyur gel, pek memnun olurum diye cevapladın ziyaret arzusunu.

Bir muhabbettir başladı aranızda. En çok seyirlere daldığım anlardır sen ve kimselerle yaptığın hasbihaller…

Bir oradan, bir buradan başlar sözler, pek bir derinleşir benim nazarımda vakit ilerledikçe muhabbetler.

Ben bazen bebeklerimi almış, evcilik içinde, bazen de elimde senin leziz ikramlarını yeme peşinde senin nazarında…

Durum aslında zannettiğinden pek farklı, ben hep seninle. Kulaklarım sesinle oyalanırken, gözlerim şahitliğini kuvvetlendirme derdinde mimiklerinde.

Binlerce mana kıyafeti giyinip duruyorsun anne. Bazen dar ve eğrelti gelirken, bazen tam da üstüne göre.

Koyulaşmıştı muhabbetiniz komşu teyzemle. Bir tanecik evladım, ona almayıp da kime alalım istediklerini, dedin. Öyle ya, iki dondurma istesem ve de ağlasam biraz, sen hemen alırsın.

Bir çok kıyafetim varken, kendi beğendiğin ve üzerimde görmek istediğini bir daha alır ve giydirirsin, hoş görünmem için göze. Yok nedir bilmem ben. Sofrada ne istesem önümde. Elimi bile uzatmaya gayret etmeme lüzum yok ki!..

Komşu Sevgi teyzem belli ki sever seni, lakin niyetli seni uyandırmaya. Bir şeyler diyor bana uzak. “Kızım, zenginlik her istediğini almak için değil, infak içindir. Allah verir ki, sen de veren el olasın. Allah verir ki, hep şükürde kalasın…”

Ah anneciğim, dur de bana!.. Sen dur demezsen, ben nasıl dur derim nefsime.

Ah anneciğim, dur de bana!.. Aklım idrak sularının derinliklerine dalmamış ki henüz, lakin anlar ruhum her kelamı, hıfz ederim ne söylediysen.

Dur de bana anneciğim, hak için dur de! İsraf haramdır, vermek evladır de!..

Yediğin, içtiğin, giydiğin değil; verdiğin, yedirdiğin, doyurduğun senindir, evladım de!..

İsraf haramdır de, anne bana. Direnirim belki sana, ama yazılır, çizilir muhakkak bir yerlere bende.

Kelamın işletsin bendeki merhamet madenini. Vermek alemine yakın olsun ruhum. Endişe etme, mahrum kalmam. Ben de yaşayamadım demem!..

Ben, evladın, doğuştan İslam fıtratı üzereyim. Dilim dönmez henüz. Sen anlamam zannedersin çoğu kez, ama, içimde bir şeyler olur tarifi zor.

Bana Allah için haram de anne, korkma!..

Bana Allah için helal de tüm şefkatinle.

Beni Allah ile tanıştır ki her hayat köşemde, ben de Allah için yaşayabileyim anne….

Benzer konuda makaleler:

1 Yorum

  1. Hepimizin yaptığı yanlışları güzel bir şekilde kaleme almışsınız teşekkürler…

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*