Bir İhtiyar Vardı

(Aziz üstadın hatırasına)

Bir ihtiyar vardı, tulu etmişti güneşin doğduğu yerden.
Eritti küfrün buzlarını İslamiyet güneşiyle, kırdı belini birden.
Doksan sene, çok zulmü reva gördüler ona.
İhtiyar demediler, nefyettiler insafsızcasına.

Üzülmedi, yılmadı, ye’se düşmedi. Vaz geçmedi davasından.
Zehirlediler onu. Güya ölmekle o, yok olacaktı İslam.
Zamanın allamesiydi, ihya oldu şahsında, nur-u iman.
ALLAH! Dedi. Allah’ı gösterdi, ta ferşten arşa kadar.
Müslüman millet tahkik-i imana girer, istikbale bakar.
Artık küfrün sonu geldi. Neşrolacak hakikat-ı İslam.
Nur’a gark olacak bütün dünya. O zaman herkese selam.

Said’di o. Şaki değildi bu millet-i islama.
Asrında süzdü de, saf bal gibi sundu ehl-i imana.
İçinden çıkılmaz” denilen meseleleri. Hem de isbatla
Dini ” zehir “ diye milleti zehirleyenleri, susturdu hakikatla

Nur yaydı dünyaya, Kur’anın nurunu. Üç yüz elli milyonu temsilen. .
Ucuz değil!” dedi Cennet. “Elbette cehenneme girer imansız ölen.”
Rahat görmedi o, milletin selameti için, hiçbir zaman.
Sırf küfre karşı açmıştı cihad bayrağını, inatçıydı hain düşman.
İnayet-i Hak’la arkandadır nesl-i ati, hem de yürüyor yolundan.

 

* 03 Nisan 1973/ Ankara

“Osman Zengin’in 1973 yılında yazdığı ve Yeni Asya gazetesinde de daha önce çıkmış bir şiiri ”

Benzer konuda makaleler:

2 Yorum

  1. Neredyse kırk yıl olmuş bir şiir. Çok mütehassis oldum. Sayın yazarımız demek aynı zamanda güzel şiir de yazıyormuş.

  2. Gözlerim yaşardı bu şiiri okurken. Şanlı üstadımızın tarihçe-i hayatını kısaca anlattığınız bu şiirden dolayı sağolun ağabeyimiz ama, bu şiir bayağı eskiymiş. Demek siz eskiden beri yazıyorsunuz ha! Allah kaleminize güç versin makaleleriniz gibi şiirlerinizde güzel demek. Başka şiirleriniz varsa onları da yayınlayın. Baki selam.

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*