Hayat musîbetlerle tasaffî eder

Birinci Vecih: Cenâb-ı Hak, insana giydirdiği vücut libasını san’atına mazhar ediyor. İnsanı bir model yapmış; o vücut libasını o model üstünde keser, biçer, tebdil eder, tağyir eder, muhtelif esmâsının cilvesini gösterir. Şâfî ismi hastalığı istediği gibi, Rezzak ismi de açlığı iktiza ediyor, ve hâkezâ… “Mülkün mâliki, mülkünde dilediği gibi tasarruf eder.”
İkinci Vecih: Hayat musibetlerle, hastalıklarla tasaffi eder, kemal bulur, kuvvet bulur, terakki eder, netice verir, tekemmül eder, vazife-i hayatiyeyi yapar. Yeknesak istirahat döşeğindeki hayat, hayr-ı mahz olan vücuttan ziyade, şerr-i mahz olan ademe yakındır ve ona gider.
Üçüncü Vecih: Şu dâr-ı dünya, meydan-ı imtihandır ve dâr-ı hizmettir. Lezzet ve ücret ve mükâfat yeri değildir. Madem dâr-ı hizmettir ve mahall-i ubudiyettir. Hastalıklar ve musîbetler, dinî olmamak ve sabretmek şartıyla, o hizmete ve o ubudiyete çok muvafık oluyor ve kuvvet veriyor. Ve herbir saati bir gün ibadet hükmüne getirdiğinden, şekvâ değil, şükretmek gerektir.
Evet, ibadet iki kısımdır: Bir kısmı müsbet, diğeri menfî. Müsbet kısmı malûmdur. Menfi kısmı ise, hastalıklar ve musîbetlerle, musîbetzede zaafını ve aczini hissedip, Rabb-i Rahîmine ilticâkârâne teveccüh edip, O’nu düşünüp, O’na yalvarıp hâlis bir ubudiyet yapar. Bu ubudiyete riyâ giremez, hâlistir. Eğer sabretse, musîbetin mükâfâtını düşünse, şükretse, o vakit herbir saati bir gün ibadet hükmüne geçer. Kısacık ömrü uzun bir ömür olur. Hattâ bir kısmı var ki, bir dakikası bir gün ibadet hükmüne geçer. Hattâ bir âhiret kardeşim, Muhacir Hafız Ahmed isminde bir zâtın müthiş bir hastalığına ziyade merak ettim. Kalbime ihtar edildi: “Onu tebrik et. Herbir dakikası bir gün ibadet hükmüne geçiyor.” Zaten o zat sabır içinde şükrediyordu.

Lem’alar, 2. Lem’a, 2. Nükte, s. 15

LÜGATÇE

şekvâ: Şikâyet.
libas: Elbise.
tağyir: Bozma, başkalaştırma.
esmâ: İsimler. Allah’ın isimleri.
cilve: Görünme, yansıma.
tasaffi: Saflaşma, arınma.
terakki: İlerleme, gelişme.
tekemmül: Mükemmelleşme.
yeknesak: Monoton, tekdüze.
hayr-ı mahz: Tam bir hayır.
şerr-i mahz: Tam bir şer, kötülük.
adem: Yokluk.
mahall-i ubudiyet: Kulluk, ibadet yeri.
ilticâkârâne: Sığınırcasına, sığınır tarzda.
riyâ: Gösteriş, iki yüzlülük.

Benzer konuda makaleler:

• Hayat musîbetlerle tasaffî eder, kemâl bulur
• Musîbetlerde insanın şikâyete hakkı yoktur
• Hayat musîbetlerle tasaffî eder, kemâl bulur
• Musîbetlerde, insanın şikâyete hakkı yoktur
• Musîbetler karşısında şikâyet değil sabretmeli
• Şu dârı dünyadaki musîbetler, belâlar…
• Şu dârı dünyadaki musîbetler, belâlar…
• Mülk O’nundur, mülkünde istediği gibi tasarruf eder
• Hastalar Risalesi: Sırlı bir yolculuk
• Eyyûbî bakış

Bediüzzaman Said Nursi

Kur’an’ı çağa tefsir ederek, “Ben kimim, nereden geldim, nereye gidiyorum, bu dünyadaki vazifem nedir?” sorularına cevaplar sunan, “iman-ı tahkiki”, “ahlâk” ve “istikamet” rehberi Risale-i Nur Külliyatı’nın müellifi.