Hayırlı Cumalar

Hayırlı Pazarlar (Cuma’lar) efendim. Bu haftaki yazımıza hayırla başlayalım istedik. Gününüz aydın, ömrünüz bereketli, işleriniz Hayırlı olsun.

Ne çok hayırlı günlerimiz varmış meğerse..

Bu süreçte hafızamız tazelendi.

Hayırlı Pazarlar. Hayırlı Sabahlar. Hayırlı Akşamlar. Hayırlı Cuma’lar. Hayırlı Kandiller. Hayırlı Bayramlar. Hayırlı Seneler, gibi..

Millet olarak Hayırda hasenatta yarışırız.

Meselâ;

“Hanım haydi kalk Müfide halalar ev almışlar, hayırlı olsuna gidelim.”

“Bey haydi gidelim komşunun oğlu evleniyor, hayırlı olsun diyelim.”

Ya da “Bizim Ayşe ile Mehmed’in bebekleri olmuş, haydi hayırlı olsuna gidelim,” gibi..

Ya da birbirimize hayır temenni ederiz;

Hayırlı işler. Hayırlara vesile olsun efendim. Hayırla yâd etmek lâzım. Hayırlı evlâd yetiştirmiş bravo adama. Bu zamanda Hayırlı evlâd yetiştirmek zor azizim. Bak gördün mü ne hayırlı evlâtlar varmış dünyada, anasını babasını hacca gönderdi, gibi..

Ya da, ani bir refleks halinde haber alacağımız zaman şaşkınlığımızı ifade etmek için; “Hayırdır inşâallah.”

Biri rüya anlatacağı zaman; “hayrolsun inşâallah,” gibi..

Kim derdi ki gün gelecek bütün bu hayır dilemeleri kullanmaktan bir şeyleri ima edecek diye imtina edeceğiz.

HAYIR’A GEÇİT YOK

Sigaraya HAYIR kaldırıldı.
Hayırlı Cumalar yerine başka sözcükler kullanıldı..
HAYIR kampanyası yapan çadırlara saldırıldı. .
Hayırcılar şer cephesi ilân edildi.
Evet çıkması için dünyayı ve Batı’yı Haçlı gösterip, mağdur edebiyatından menfî algı yapıldı.
Hayır çıkmasın diye topyekûn seferberlik ilân edildi.
2.5 milyon memurdan Hayır verecekler, korkusundan ‘evet’çi olmak mecburiyetinde kaldı.
CB, BB gittikleri şehirlerde okullar bir gün tatil edilip memur, işçi miting alanına sürüklendi.
Camilerimizde açıkça evet propagandası yapıldı ve dinî argümanlar ‘evet’e âlet edildi.
Ve.. “Riyaset-i şahsiyenin kat’iyyen aleyhindeyim” dediği halde “Bediüzzaman evet diyor” diye ağabeyler ağzından propaganda yapıldı. İlh..
Dönüp sormak lâzım. Durup dururken bu referandum nereden icâb etti ve neden bu canhıraşane evete umud bağlamak. On beş senedir iktidarda değil miydi Akp? Bu güne kadar yapamadıklarını, 2010’da yetki almalarına rağmen Anayasayı değiştirmeyip bir kaç madde ile mi yapacaklar?

Eğer illa evet çıkmasını istiyorlarsa ne gereği vardı bunca masraf ve propagandaya, milleti kamplara bölmeye kin ve nefret aşılamaya. Zaten yeteri kadar bölünmedik mi? Bir de Evet’çiler Hayır’cılar..

İşin kötüsü dinin çivisiyle oynandı. Ne kadar partili hoca, âlim, şeyh varsa hepsini piyasaya sürüp Evet’i din imân, Hayır’ı da dinsizlik, terör ve örgütlere yamandı.

Zaten iktidar onlarda ve istediklerini yapıyordular. Yoksa o hiç sevmedikleri ve küfür rejimi dedikleri demokrasi oyunu mu oynuyor ve dünyaya “Bakın biz ne kadar demokratız” demeye mi getiriyorlar? Yersen…

Benzer konuda makaleler:

İlk yorum yapan olun

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*