Hükmedenler mahkûmdu

Image

Hükmedenler mahkûmdu, hükümleri geçersiz,

“Mülk olan o adalet,” bu ellerde değersiz.

Kuvvetli; vurup geçti, maznunu; hep ezdiler,

Haklı olan mağduru; haksız yere üzdüler.

Kuvvet; kanunda gerek; istibdâd tevzî’ olur,

Her bir kâmete göre; elbise, uydurulur.

Keyfî kanunlarını, yıllarca dayattılar;

Kanunsuzca boş yere, okullardan attılar.

Kimi irtica dedi; kimi de başörtüsü,

Vicdansız muâmele, birer ömür törpüsü.

Atıyor sorgusuzca; yargı yolu kapalı,

Perişan olduk gittik, bu yanlışı yapalı.

Karardı istikbali; umutları yok oldu,

O gencecik yaşında; birden sararıp soldu.

Yasaklı bir ülkede; hiç inkişaf olur mu?

Yanlışlar neşrolurken; doğrular bulunur mu?

Yasakları kaldırın, hürriyet, safâ’ bulsun;

Millet, bir nefes alsın, cendereden kurtulsun.

Dosyalar açılıyor; çıkıyor yanlışlıklar,

Suçlular, suçlu iken; ahlar, vahlar, yazıklar.

Korumayın suçluyu, çeksin cezalarını,

İade etsin devlet, mağdurun haklarını.

Şahane bir hürriyet; her bir fikir söylensin;

Fikri müstakim ise; fikirler benimsensin.

Kaba kuvvet yaraşmaz, medenî olmak gerek,

Fikre karşı fikirle, mukabil kılmak gerek.

Müsamaha, hoşgörü, birleştirir bizleri,

Gel, el-ele verin de; kalksın, firâk izleri.

Kanunsuz suç olur mu? Gel bırakın bunları,

Fayda vermez kimseye; bu satranç oyunları.

Her bir kişi okuyup; yolunu kendi seçsin;

Aklı kemâle erip; hakîkatte birleşsin.

Bu vatan; çocukların, torunların, bizlerin;

Herkese kucak açan, bütün kimsesizlerin.

Böyle pâyidâr olduk; koca altı yüz sene,

Kim müştekî onlardan; hele bir söylesene.

Birleşmiş birçok unsur; o çatının altında,

Hâlâ bütün tebaâlar; o günlerin yâdında.

Bizler aynı milletiz; kendimize gelelim;

Ne güzel ulvî bir söz; “Sevelim, sevilelim.”

Kimseye yâr olmamış; bu dünya nimetleri;

Bıraktıysan hoş sadâ; kazandın devletleri.

Benzer konuda makaleler:

İlk yorum yapan olun

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*