İslâmiyete sarıldığımız oranda ilerleyeceğiz!

Çoğu zaman ya gözden kaçıyor veya kaçırılmak isteniyor: Osmanlı’yı ihya eden, ayakta tutan, yükselmesine vesîle olan İslâmiyettir, buna uygun örfüdür, ahlâkıdır. Ne kadar şeriat, o kadar ilerleme ve ahlâk! Bunu basit bir mantık ile de anlayabiliriz. Eğer Osmanlı Devleti’nin kuruluş ve yükseliş devirlerini incelersek, Müslümanların o devirde İslâm’a sarıldıklarını ve onu hayatlarının bütün safhalarına yaydıklarını görürüz.

Alınız Osman Gazi ve devrini, alınız Fâtih Sultan Mehmed ve Kanûni Sultan Süleyman devirlerini ve en nihayet 1697 Karlofça Anlaşmasına kadar olan devreyi; şeriatın en çok yaşandığı, İslâm prensiplerinin hâkim olduğu zamandır. Yükselme, ilerleme, adâlet, ahlâk, ihtişam, hoşgörü, saygı-sevgi ve insanlık da bu devrede zirvededir. Gerilemenin ise, İslâm ahlâkı ve anlayışından uzaklaşılması nisbetinde hız kazandığını görüyoruz. Ve nihâyet Osmanlı, onu yükselten ahlâkî değerleri terk etmesinin faturasını, tarih sahnesinden silinerek ödedi!
Müslümanlıkta asla istibdada, zulme, haksızlığa, gayr-ı demokratlığa müsamaha gösterilmez. Bilâkis, istibdad yerilmiş; müstebidler ve keyfî hareket edenler te’dip edilmiştir. En üst makamda da olsa yine İslâm hukuk sisteminin geçerli olduğu devrelerde, en yüksek makamda bulunanlar da, eğer haksızlık ve zulmetmişlerse, mutlaka cezâlandırılmışlardır. “Zulme rıza zülümdür; taraftar olsa, zâlim olur. Meyletse, ‘Zulme en küçük meyil dahi göstermeyiniz’1 âyetine mazhar olur.”  2
Meşhur Colombia Üniversitesi Sosyoloji Bölümü Harriman Enstitüsü öğretim üyesi ve Osmanlı sosyal tarihçisi Dr. Karen Barkey, Osmanlının, ekonomi ve siyaset meselelerinde de usta bir çizgi takip ettiğini ifade ediyor:
“Osmanlılar çok ilginç nitelikte, bir sürekli siyasal müzakere yöntemi uygulayarak bütün toplum kesimlerini kontrol etmeyi başaran bir sisteme sahipti. Osmanlı sisteminin kapalı yapısı yoktu, değişimlere uyum sağlamada çok başarılıydı. Ekonomisinde de bir muğlaklık, yâni hem kontrol, hem serbesti vardı.” 3
Osmanlı bizim ecdâdımız. Türkiye Cumhuriyeti de Osmanlı’nın devamı. Sadece 700 yıllık geçmişimiz, bu hakikatlerle yoğrulmuş. Bunlar, âdeta damarlarımıza işlemiş, genlerimize geçmiş. Demek, “hak, adâlet, meşveret (çok seslilik, demokrasi, meclis), şeffaf devlet” anlayışına yabancı değiliz.
Sadece araya bir kısım “inkıtalar” girmiş; “cehâlet, fakr ve ihtilâf-ı efkâr” müdahale etmiştir. Bunların ortadan kalkmasıyla ve belki de AB’nin tazyik ve desteğiyle, çok kısa zamanda bunlar da aşılacaktır inşâallah.
Yapacağımız şey, yalnızca yosun tutmuş olan değerlerimizi cilâlamak ve gün yüzüne çıkarmaktır. Yani İslâmiyeti ferdî ve sosyal anlamda hakkıyla yaşamaktır.

Dipnotlar:

1- Kur’ân, Hud Sûresi, 113.
2- Kastamonu Lâhikası, s. 158.
3- Milliyet, 28 Haziran 1995.

Benzer konuda makaleler:

İlk yorum yapan olun

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*