Kutlu doğum

Her şey böyle başlamıştı.

“Seni yaratmasa idim, âlemi yaratmazdım” demişti bu Kâinatın Yaratanı.
Ve “Onun (asm) risâleti, şu dâr-ı imtihanın açılmasına sebebiyet verdi”  demişti Bediüzzaman.
O sadece bir doğum değil, bir başlangıç idi.

Bütün peygamberlerin reisi idi.
Bütün evliyaların sultanı, bütün müceddidlerin Üstadı idi.
Asırlar onun getirdiği nur ile aydınlanmıştı.
Cehaletler yıkılmış, birliktelikler kurulmuş, kimsesizlerin kimsesi olmuştu.
“Komşusu aç iken, tok yatan bizden değildir” demişti.
Yetimlerin başlarını okşamış, kahramanların kahramanı olmuştu.
Her insan, her dar durumunda ondan meded istedi.
Rüyaların sultanı oldu.
Her salât ve selâmda onu andık.
Yolumuzda kılavuz oldu.
Sünnetine uydukça, hayatımız hayat buldu.
Şefaat diledik mahzun gönlümüzle.
Bir kutlu doğumdu.
Doğduğu an konuşan ilk insandı.
Şehadet parmağını yukarı kaldırarak “Ümmetî, ümmetî” dedi.
Mahşerde her insanın dehşet içinde kendisini kurtarmaya çalıştığı bir zamanda yine “Ümmetî, ümmetî” diyerek, “ümmetini almadan cennete girmeyeceğini” müjdelemişti.
Bütün peygamberlerin de sultanı idi.
Medeniyet, onun getirdiği ölçüler ile hayat buldu.
Nice Bismarklar ve Hıristiyanlar bile ona hayran olmaktan kendilerini alamadılar.
Bu anlamda Diyanet İşleri Başkanlığı’nın yıllardır organize ettiği bu “Kutlu Doğum faaliyetleri” bu sevgi ve saygıya yeni yeni güzellikler kattı.
Kendilerini kutluyoruz.
Bu sevgi bir hafta ile sınırlanmadı.
Bu sevgi günün yirmi dört saatinde devam ediyor.
Ezanlarda o var,
Niyazlarda o var,
Camilerde o var,
Tablolarımızda onun ismi var,
Evlerimizde onun eliyle gelen Kur’ân var.
O’nu (asm) andıkça salâvatlarımız var,
İsmi her geçtiğinde muhabbet ve hürmet ile titreyişimiz var.
“Doğmazdı kalbe iman, inmezdi arza Kur’ân
Meçhul olurdu esmâ, Levlâke yâ Muhammed (asm)” diyen Kurucu’nun niyâzına bütün ruhu cânımız ile iştirak ediyoruz.
Onsuz (asm) dünyanın tadını bulamazsınız.
O bize muhtaç değil, biz ona muhtacız.
Çünkü O (asm) “âlemlere rahmet” olarak gönderilmişti.
O’nun (asm) rahmeti her şeyi kuşatmıştı.