Neden halen onları destekliyorlar?

Kardeşlerimizden birisi şu suali sordu: “Üstadımız Bediüzzaman, ‘Siyaset tabiblerinin reçetesi’ dediği Münâzarât ile Sünûhat’ta, 2500 sayfalık lâhikalarda ‘Hürriyetçileri, Demokratları desteklemeli’ dediği; su-i istimal ve istismar edilmemesi için de DP’ye (Demokratlara) apaçık oy verdiği halde; neden bazıları ‘siyasal dinci veya dindar siyasalcı müstebitlere’ oy verdi; pek çok fahiş hatalar yapmaya devam ettikleri halde, neden hâlâ yanlışlarını görmezlikten geliyorlar?”

Aslında onların iktidarı desteklemeleri Risale-i Nur’dan veya bir hakikatten kaynaklanmıyor; tamamen meselelerden kaynaklanıyor. “Hubb-u cah, havf damarı (istikrarsızlık olur, ülke batar, işler karışır), tama (mala karşı açgözlülük), milliyetçilik damarı ve dünyanın cazibedar şeyleri” ve başka başka hesaplarla beklentiler…

Zira, önce “Risale-i Nur ne diyor?” diye araştırıp, istişare edip oy çokluğuna göre karar verip ona göre desteklemiyorlar! Beklenti, menfaat veya çeşitli hesaplardan dolayı önce destekliyorlar; sonra Risale-i Nur’dan deliller bulmaya çalışıyorlar!

AKP’yi veya başkanını desteklemenin temel sebebi, felsefik boyutu şöyle nazara veriliyor: “Nev-i beşere rahmet olan Kur’ân, ancak umumun, lâakal ekseriyetin saadetini tazammun eden bir medeniyeti kabul eder.

Medeniyet-i hazıra, beş menfi esas üzerine teessüs etmiştir:

1. Nokta-i istinadı kuvvettir. O ise, şe’ni tecavüzdür.

2. Hedef-i kastı menfaattir. O ise, şe’ni tezâhumdur.

3. Hayatta düsturu cidaldir. O ise, şe’ni tenâzudur.

4. Kitleler mâbeynindeki rabıtası, âhari yutmakla beslenen unsuriyet ve menfi milliyettir. O ise, şe’ni müthiş tesâdümdür.

5. Cazibedar hizmeti, hevâ ve hevesi teşcî ve arzularını tatmindir. O hevâ ise, insanın mesh-i mânevîsine sebeptir.1 İşte, Demokratları (DP’yi) değil de, AKP’yi desteklemesinin sebebi, “medeniyet-i hazıranın/bugünkü medeniyetin” etkisinde kalmalarından do- layıdır. İktidardır, menfaat (ihale, ma- kam ve aynî, naktî iaşe, ibate) dağıtıyor, heva ve hevese hizmet ediyor!

Dipnot:
1- Bediüzzaman Said Nursî, Mektubat, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 1999, s. 458.

Benzer konuda makaleler:

İlk yorum yapan olun

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*