Dünya büyük bir musibeti yaşıyor.
Korona virüs insanların hayatını adeta kilitledi.
Bizleri evlerimize hapsetti. Musibetten her kesim etkileniyor.
Biz büyükler duygularımızı bir çok vesile ile ifade ediyoruz.
Acaba bu pandemi günlerinde çocuklarımız nasıl etkileniyorlar?
Bu Covid belası onların safi ruhlarında nasıl bir tesir meydana getiriyor?
O masum yavrular nasıl bir duyguya sahipler, hiç düşündük mü?
Bize gelen iki mektup öncesine kadar hiç de aklımıza gelmemişti doğrusu.
İki yavrumuz birisi ilk okul dördüncü sınıfa gidiyor, diğeri ilk okul ikinci sınıf.
El yazısı ile bir sayfaya duygularını yazmışlar ve bize göndermişler.
Biz de bu pandemi sürecinde çocuklarımızın duygu ve hislerine dikkat çekmek amacı ile bu masum satırları nazarlara sunuyoruz.
İşte ilk okul dördüncü sınıfa giden Şerife Şevval’in o yazısı:
Bu yavrumuzun yazısını editleyerek buraya alıyoruz. Orjinal yazı aşağıdaki resimde verilmiş.
Dünyanın yeni adı pandemi dünya
Pandemi insanları korkutmayı başardı. Evlerimizde dolu dolu kolonya, dezenfektan, ve maske, akraba ve komşular sanki insanlar birbirlerine küsmüşler.
Tek uğraştığımız şey bu değil, savaşlar da var.. Sanki dünya bizi kollamak ve korumaktan sıkılmış. Yaşam zamanımız dolmak üzere.
Dünyaya hak vermek lazım, aramızda iyi insanlar olsa da, kötü insanlar da var.
Dünya bizden intikamını savaşla ve hastalıklarla alıyor..
Kendimize çeki düzen vermeliyiz. İsraftan doğayı kirletmekten kaçınmalıyız.
Biz dünyaya sahip çıkarsak dünya da bize sahip çıkar.
Şerife Şevval
Fatıma Zehra’nın yazısı ise şöyle.
İlk okul ikinci sınıfa giden ve okumayı geçen sene evde öğrenmek zorunda kalan bu yavrumuzun mektubunu okuyabildiğimiz kadarı ile editleyerek buraya alıyoruz:
Kar Yağıyor
Dün gece hava çok soğuktu. Yarın olunca da kar yağdı. Montuma bakıp biraz düşündüm. sonra montumu aldım ve dışarı çıktım. Dışarısı çok soğuktu. Sonra da arkadaşlarımı gördüm. Onlar bir tane kardan adam yapıyorlardı. hemen karların olduğu yere doğru yürüdüm. Bir tane kardan adam yaptım. kardan adama şapka ve eldiven aldım. sonra kardan adamın yanına gittim. ve ona vermeye çalıştım. ama almadı. Sonra annem yanıma geldim. ne yapıyorsun diye sordu. dedim ki anne kardan adama eldiven ve şapka vermeye çalışıyorum.. Annem dedi ki neden çalışıyorsun çünkü kardan adam almıyor.. Annem şaşırdı. kardan adam alamaz ki. sonra annem eldiven ve şapkayı aldı ve kardan adama taktı. ve anneme dedim ki sen dünyanın en güzel annesisin.
Fatıma Zehra
Benzer konuda makaleler:
- Canım annem!
- Kar tanesine binmek
- Hüzün Ramazan’ı
- Devasa sistemler virüse yenildi
- Adam olmak
- Kar üstüne yazılar
- Cevabın yeter, Rabbim! Cevabın yeter!
- Divan-ı riyasetteki münakaşa
- Hedefini şaşırmış ruhlar
- Kendini başıboş zannetme
İlk yorum yapan olun