Ş e k e r n â m e

Aynı zamanda meslektaşım olan aziz dâvâ arkadaşlarımdan gelen dokunaklı mesajlar sebebiyle, “beyaz zehir” konusuna bir kez daha değinme ihtiyacını duydum.

Abdil Yıldırım ve Mikâil Yaprak. Hem edib, hem şair, hem nur kalemli yazar arkadaşlarım.

 

Son yazılarımızla ilgili olarak, biri Eskişehir’den, diğeri Avusturya’dan göndermiş oldukları dikkate değer ve bir o kadar da dokunaklı bulduğum mesajları, bilhassa şekerin zararlarını nazara vermenin ne derece ehemmiyetli ve isabetli olduğunu gözler önüne seriyor.

Muhterem Abdil Yıldırım, gönderdiği mesajın ilgili bölümünde şunları söylüyor:

“…Bu arada ‘şekersiz çay’ tavsiyeniz de çok işe yarayacak inşaallah.

“Ben bir zamanlar şeker fabrikasında çalıştım. Şekerin nasıl imal edildiğini yakından biliyorum.

“Beyaz taşlar fırınlandıktan sonra öğütülüyor ve toz kireç haline geliyor. Sonra kireç kaynatılarak ‘kireç kaymağı’ elde ediliyor. Bu kaymak da büyük kazanlardaki pancar şerbetine katılarak birtakım işlemlerden geçirilip şeker haline getiriliyor.

“Yani, bildiğimiz taş tozları ile pancar şerbetinin rengi beyazlaştırılıyor.

“Sizin de, kesinlikle ve şiddetle tavsiye ettiğiniz gibi, beyaz şekerden kaçmak, bir çok hastalıktan kaçmak demektir.

“Bu arada, yakınınızda bulunanlara çay içerken tatlandırıcı olarak kullanılmak üzere kuru üzüm, hurma, vs. dağıttığınızı duydum. Bu kadar destek olduktan sonra, bizi de unutmazsınız herhalde…:))

“İstifadeye medar yazılarınızın devamını bekliyor, sağlık ve selâmette olmanızı diliyorum. A.Y.”

Yanlış anlaşılmasın. Bir noktadan sonra tedâvisi şimdilik mümkün görünmeyen şeker hastalığının yegâne sebebi, beyaz şeker değildir. Bu amansız illetin daha başka sebepleri de vardır. Ancak, tetikleyici ve azdırıcı olarak şekerin, özellikle de kesme/küp şekerin birinci sırada yer aldığı hususu, uzmanların ortak görüşüdür.

Bu hatırlatmadan sonra, Mikâil Yaprak Ağabeyin şiirine geliyorum.

Şiiri, 1984’te gencecik yaşta vefat eden aziz dâvâ arkadaşımız Erzurumlu Sırrı Soslu için yazmış.

Ne gariptir ki, aynı tarihlerde ve aynı vefat hadisesi sebebiyle biz de bir “vefâ yazısı” yazmışız. Kupürünü gördüğünüz “Civanmert arkadaşım Sırrı Soslu” başlıklı bu yazı, 19 Şubat 1984 tarihli Yeni Asya’da neşroldu.

Merhum Sırrı arkadaşımızla, İstanbul’da aynı talebe yurdunda kaldık. Kısa zamanda kaynaşıp canciğer olmuştuk. Ne yazık ki, henüz 25’inde iken şeker hastalığından vefat etti.

İşte, Mikâil Ağabeyimiz, aşağıdaki mısraları o tarihte onun vefatı üzerine kaleme almış. Okuyalım:

Sırların son sırrına erdin,

Sırrı kardeşim.

Çok çetin bir imtihan verdin,

Sırrı kardeşim.

Ağzımda şeker acı;

Nazarımda kapkara,

Zira, şekerdi senin derdin,

Sırrı kardeşim.

Benzer konuda makaleler:

İlk yorum yapan olun

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*