Abdülmecid Nursî (Ünlükul)

Vefatının 47. yılında rahmetle anıyoruz

Nur araştırmalarımız kapsamında Bediüzzaman Hazretlerinin kardeşi Abdülmecid Nursî’yi (Ünlükul) tanıma adına yollara düşmüştük.

Bu mübarek hanedana mekân olması bahtiyarlığına eren Nurs Köyüne gitmiş, o mekânlarda yaşayan Aziz Üstadımın akrabalarıyla mülâki olmuştum.

Üstadın akrabalarından Hikmet, Abdullatif, Hacı Şamil, Hacı İsa Okur gibi nurlu simalardan Abdülmecid Nursî hakkında bildiklerini dinlemiş, notlar almıştım.

Nurs’un yaşlı eşrafından Hacı Şamil Okur ve Hacı İsa Okur’un anlattıklarına göre Abdülmecid Ağabey Nurs’tan ayrıldıktan sonra iki defa Nurs’a gelmiştir. Bu ziyaretin birincisi 1948 yılında, ikincisi ise kardeşi Molla Muhammed’in vefatı olan 1951 yılında olmuştur.

Üstadın babası merhum Sofi Mirza’ya ait tarlanın son sahibi olan Abdülmecid Ağabey bu tarlayı—ki Üstadın ceviz ağacının içinde bulunduğu tarladır—Hacı İsa Okur’un babası Hacı Çerkez Okur’a satmıştır.

Hacı İsa Okur’la biz bu tarlanın başında yaptırdığı küçük kulübecikte otururken konuşup sohbet etmiştik.

Abdülmecid Ağabeyle alâkalı Nurs ve çevresinde yaptığımız araştırmalarımızın akabinde merhum Abdülmecid Ağabeyin Van hayatıyla ilgili bir araştırma içinde bulunmuştuk.

Van’da kendine ait güzel bir evi mevcuttu. Kaldığı bu evi araştırarak bulmuştuk.

Harabeye dönen, yıkık duvar kalıntıları içinde gördüğümüz ev, Van’ın Akköprü mahallesinde bulunmaktadır.

Van merkez Beşyol mevkiinde kuzeye doğru uzanan caddeden gidildiğinde “Dere” denilen bir mevkiye nazır bir yerde bulunmaktadır.

Bu mütevazi evin yıkık duvarlarıyla kalıntılarını fotoğraflamakla yetinmiştik.

1900 – 1914 yıllarında kaldığı Van’da Abdülmecid Ağabeyin güzel bir evinin olduğuyla alâkalı Üstad şu ifadelerde bulunmuştur:

“Öz kardeşim ve birinci ve yüksek ve fedakâr bir talebem olan Abdülmecid’in Van’da güzel bir evi vardı.” (Lem’alar: 95)

Üstadımız da Van’da kaldığı yıllarda bir müddet bu evde kalmış, sonradan Nurşin Camii’ne giderek orada ikamette devam etmiştir.

Yurdun muhtelif yerlerinde imam hatip mektebinde muallimlik yapan Abdülmecid Ağabey Üstadın eserlerinden olan İşaratü’l-İ’câz ve Mesnevî-i Nuriye adlı eserleri Arapçadan Türkçeye çevirmiştir.

1884 yılında dünyaya gelen Abdülmecid Nursî, Vanlı Şeyh Gazali Efendinin torunu Saadet Hanımla evlenmiş ve beş evlâdı olmuştur. Bu çocuklardan birisi kız, diğerleri erkektir.

Yaş sırasına göre isimleri ise şöyledir: Selahaddin, Fuad, Nihad, Suad ve Saadet.

Merhum Suad Ünlükul’un evlâtlarından Seyda Ünlükul hâlen hayatta olup, mübarek nesline yakışır bir hayat seyriyle, kudsî Nur hizmetleri içindedir. Allah uzun ve hayırlı ömürler versin diyoruz…

1967 yılının 11 Haziranında Rahmet-i Rahmana kavuşan Abdülmecid Ağabeyin mezarı Konya’da Üçler Mezarlığı’ndadır. Abdülmecid Ağabeyle alâkalı Hazreti Üstadın bir çok mektubu bulunmaktadır.

Bu mektuplardan bazılarını aktararak yazımıza son verirken vefatının 47. sene-i devriyesi münasebetiyle rahmet ve mağfiret niyaz ediyoruz.

Üstadın Abdülmecid Ağabeyle alâkalı Nur’un satır aralarında mevcut mektuplarından bir kaçı:

ÖZ KARDEŞİM

“Öz kardeşim Abdülmecid, beni çok merak ediyor; görüşemediğim buranın müftüsünden, halimi anlamaya çalışıyor. Bundan sonra Feyzi ve Emin’in üçüncüsü Abdülmecid olsun. Safranbolu kahramanlarından aldıkları lüzumlu mektupları ona da göndersinler. Hem, benim tarafımdan ona yazsınlar ki: Eski Said’in birinci talebesi bulunduğun gibi, yeni Said’in dahi Hulusi ile beraber yine birinci safta talebelerisiniz.’’    (Emirdağ Lâhikası.)

HAS TALEBELERİNDEN

‘’..Seni o günden itibaren isminizle en has talebeler, kardeşler içine dahil edip, her sabah ne kazanıyorsam, peder ve valideme, hakikî ve çoğu âlem-i berzahta bulunan kardeşlerime verdiğim gibilerin defter-i a’mâline yazılmak için dergâh-ı İlâhiyeye niyaz ediyorum. Sen dahi, beni uhrevî kazancına dahil et.’’ (Mufassal Tarihçe-i Hayat, c. 1, s. 695)

Benzer konuda makaleler:

İlk yorum yapan olun

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*