Vuslat

Rahman ve Rahîm olan Yaradan’ın adıyla

Arştan arza inen nur Habîbullah adında

Süzülür gözyaşlarım onu her anışımda

Adı zikredilir beşer dudaklarında

Ardından yürüdüğüm yollar yorgun ardımda

Zaman sürüklenir peşimden gece karanlığında

Mehtaba sırt dönmüş kimsesiz bir diyarda

Gözler yalan söylermiş, gölgem benzermiş sana

Yalancıdır aynalar görünen benzer bana

Ben bende değilim ki gönül ermiş vuslata

Sana olan aşkım sütun olmuş semaya

Haykırıyor beş vakit diller seni cihana

Çıldırmış bir şairim ben senin aşkınla

Fezanın sonsuzunda sen erdin vuslata

Bize yüz sürmek düşer bastığın topraklara

Ey Sevgili Peygamber, görün beni ukbada

Muttasıl ağlaşırlar sen gittiğinden beri

Medine’nin gülleri ve Mekke bülbülleri

Hilâl sönmüş diyorlar on dört asırdan beri

Sen gitmedin ey Nebî, terk etmedin bizleri

Toprak kucak açmış can çırpınır bedende

Ne varlığımda varım, ne yokluğunun içinde

Yanar durur yüreğim sonsuzluk denizinde

Başka bilmem ey Resûl, kölen senin izinde

Benzer konuda makaleler:

İlk yorum yapan olun

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*