Zelzele gibi vakıalar tesadüf oyuncağı değiller

Hem deme: “Ben de herkes gibiyim.” Çünkü, herkes sana kabir kapısına kadar arkadaşlık eder. Herkesle musîbette beraber olmak demek olan teselli ise, kabrin öbür tarafında pek esassızdır.

Hem kendini başıboş zannetme. Zira şu misafirhane-i dünyada, nazar-ı hikmetle baksan, hiçbir şeyi nizamsız, gayesiz göremezsin. Nasıl sen nizamsız, gayesiz kalabilirsin? Zelzele gibi vakıalar olan şu hâdisat-ı kevniye, tesadüf oyuncağı değiller. Meselâ, zemine nebatat ve hayvanat envâından giydirilen birbiri üstünde, birbiri içinde, gayet muntazam ve gayet münakkaş gömlekler, baştan aşağıya kadar gayelerle, hikmetlerle müzeyyen, mücehhez olduklarını gördüğün ve gayet âlî gayeler içinde kemâl-i intizam ile meczub Mevlevî gibi devredip döndürmesini bildiğin hâlde, nasıl oluyor ki, küre-i arzın benî Âdem’den, bahusus ehl-i imandan beğenmediği bir kısım etvar-ı gafletin sıklet-i maneviyesinden omuz silkmeye benzeyen zelzele gibi (HÂŞİYE) mevtâlûd hâdisat-ı hayatiyesini, bir mülhidin neşrettiği gibi gayesiz, tesadüfî zannederek bütün musîbetzedelerin elîm zayiatını bedelsiz, hebaen mensur gösterip, müdhiş bir ye’se atarlar. Hem, büyük bir hata, hem büyük bir zulüm ederler. Belki, öyle hâdiseler, bir Hakîm-i Rahîm’in emriyle ehl-i imanın fânî malını sadaka hükmüne çevirip, ibka etmektir ve küfran-ı nimetten gelen günahlara keffarettir. Nasıl ki bir gün gelecek, şu musahhar zemin, yüzünün ziyneti olan âsâr-ı beşeriyeyi şirkâlûd, şükürsüz görüp çirkin bulur; Hâlık’ın emriyle büyük bir zelzele ile bütün yüzünü siler, temizler. Allah’ın emriyle, ehl-i şirki Cehenneme döker; ehl-i şükre, “Haydi, Cennete buyurun” der.

HÂŞİYE: İzmir’in zelzelesi münasebetiyle yazılmıştır.

Sözler, s. 197
LÛ­GAT­ÇE:
âsâr-ı beşeriye: İnsanlara ait eserler.
etvar-ı gaflet: Gaflet tavırları.
hâdisat-ı kevniye: Oluş, yaratışla ilgili hadiseler.
hebaen mensur: Boşa gitmiş, boşuna harcanmış.
ibka: Bakileştirme.
küfran-ı nimet: Nimet bilmezlik, nimeti inkâr, nankörlük
küre-i arz: Dünya, yeryüzü.
mevtâlûd: Ölüm bulaşmış, ölüm dolu.
musahhar: Emre boyun eğmiş, itaatkâr.
mülhid: Dinsiz.
sıklet-i maneviye: Manevî ağırlık.
şirkâlûd: Şirk karışmış.
ye’s: Ümitsizlik.
zelzele: Deprem.

Benzer konuda makaleler:

• Ahireti unutup dünyaya talip olma
• Zelzele gibi vâkıalar, tesadüf oyuncağı değiller
• Zelzele gibi vakıalar tesadüf oyuncağı değiller
• Zelzele gibi vâkıalar, tesadüf oyuncağı değiller
• Zelzele gibi vâkıalar, tesadüf oyuncağı değiller
• Deprem tesadüf değil
• Ölüm değişmiyor!
• Kendini başıboş zannetme
• Risale-i Nur okumak belaların önünde bir engeldir
• Risale-i Nur’a gizli bir hücum mu var?