Çok işler var ki, bütün kuvvetiyle “Yaşasın Cehennem” der. (Mektubat, s. 674)
Hiçbir günahkâr başkasının günahını yüklenmez.” (En’âm Sûresi, 6:164) İşte siyaset-i şahsiye, cemaatiye, milliyeye dair en âdil bir düstur-u Kur’ânî.
“Gerçekten insan çok zâlim, çok câhildir.” (Ahzâb Sûresi, 33:72.) İşte mâhiyet-i insaniyede dehşetli kabiliyet-i zulüm.
Sırrı şudur:
Beşerde, hayvanın aksine olarak, kuvâ ve müyul fıtraten tahdit edilmemiş. Meyl-i zulüm, hubb-u nefis dehşetli meydan alıyor.
Evvela: Şahıs itibarıyla, bir şahıs çok evsafa câmidir. Onların içinde bir sıfat, adâveti celb etse, birinci âyetteki kanun-u İlâhî iktiza eder ki, adavet o sıfata inhisar etsin, mecma-i evsaf-ı masume olan şahsına yalnız acısın ve tecavüz etmesin.
Halbuki o zalûm-u cehûl, tabiat-ı zâlimaneyle, bir câni sıfat için, o evsaf-ı mâsumenin hakkına da tecavüz edip, mevsufa da husûmet, hattâ onda da iktifa etmiyor; akrabasına da, hattâ meslektaşına da zulmünü teşmil eder. Birşeyin müteaddit esbabı olduğundan; olabilir, o câni sıfat da kalbin fesadından değil, belki hariç bir sebebin neticesidir. O halde sıfat caniye değil, kâfire de olsa, o zat câni olamaz.
Cemaat itibarıyla görüyoruz ki, bir şahs-ı muhteris, bir intikamla veya muntakim bir muhalefetle, arzuyu tazammun eden bir fikirle demiş ki, “İslâm parçalanacak veyahut hilâfet mahvolacak.” Sırf o meş’um sözünü doğru göstermek, gururiyetini, enaniyetini, tatmin etmek için, İslâmın perişaniyetini—el’iyazübillah—uhuvvet-i İslâmiyenin boğulmasını arzu eder. Hasmın zulm-ü kâfirânesini, hayale gelemez cerbezeli tevillerle adalet suretinde göstermek ister.
Medeniyet-i hazıra itibarıyla görüyoruz ki, şu medeniyet-i meş’ume öyle gaddar bir düstur-u zulüm beşerin eline vermiş ki, bütün mehasin-i medeniyeti sıfıra indiriyor. Melâike-i kiramın, “Yeryüzünde fesat çıkarıp kan dökecek birisini mi yaratacaksın?” (Bakara Sûresi, 2:30.) âyetindeki endişelerinin sırrını gösteriyor.
İşte, bir köyde bir hain bulunsa, o köyü mâsumeleriyle imhâ etmek veya bir cemaatte bir âsi bulunsa, o cemaati çoluk çocuğuyla ifnâ etmek veya Ayasofya gibi milyarlara değer mukaddes bir binaya, kanun-u zâlimanesine serfurû etmeyen birisi tahassun etse, o binayı harap etmek gibi, en dehşetli vahşetlere şu medeniyet fetva veriyor.
Acaba, bir adam, kardeşinin günahıyla hak nazarında mes’ul olmadığı halde, nasıl oluyor ki, bir karyenin veya bir cemaatin binlerle mâsumları, hiçbir zaman fena tabiatlı ihtilâlciden hâli kalmayan bir şehirde veya bir mahallede bulunan bir serkeş adamın isyanıyla, hiç münasebet olmadığı halde, o mâsumlar mes’ul, belki ifnâ ediliyor?
Sünûhat, s. 39-42, (yeni tanzim, s. 94-101)
LÛGATÇE:
kuvâ: Kuvveler, hisler.
müyul: Meyiller, arzu ve istekler.
tahdit: Sınırlama, hudutlandırma.
hubb-u nefis: Nefis sevgisi.
ene: Benlik, ego.
eşkâl-i habîse: Pis şekiller.
hodgâmlık: Kendini düşünmek, bencillik.
hodbinlik: Kendini görmek.
hodendişlik: Kendisi için endişe etmek.
inzimam: Birbirine ilâve olunmak, katılmak.
ekberü’l-kebâir: Büyük günahların en büyüğü.
evsaf: Vasıflar, sıfatlar.
adâvet: Düşmanlık.
mecma-i evsaf-ı masume: Masum vasıfların toplandığı yer.
zalûm-u cehûl: Çok cahil ve çok zalim.
mevsuf: Vasıflı, sıfatlı.
tahassun: Sığınma.
Benzer konuda makaleler:
- En dehşetli vahşetlere fetva veren medeniyet!
- Şu medeniyet en dehşetli vahşetlere fetva veriyor
- Ehl-i hak, hakkını nasıl müdafaa etmeli?
- İslâm âlemine haricî parmaklar karışıyor Ehl-i hak, hakkını nasıl müdafaa etmeli?
- Ehl-i hak, hakkını kuvvet-i maddiye ile müdafaa etse…
- İslâm âlemine haricî parmaklar karışıyor Ehl-i hak, hakkını nasıl müdaafaa etmeli?
- Bayramda kalbler ittihad ediyor
- Belki hayatımızı dahi tesanüde feda etmekle mükellefiz!
- Arefe’de ve bayramda getirilen tekbirler
- Ebedî hayatını berbat etmek, kâr-ı akıl değil
Kur’an’ı çağa tefsir ederek, “Ben kimim, nereden geldim, nereye gidiyorum, bu dünyadaki vazifem nedir?” sorularına cevaplar sunan, “iman-ı tahkiki”, “ahlâk” ve “istikamet” rehberi Risale-i Nur Külliyatı’nın müellifi.
İlk yorum yapan olun