Eskiden en çok tebessüm ettiğim sözlerden birisi, “ Nerede o eski günler? Eskiden buralar tarlaydı, o tarladan su akardı” gibi geçmişi yaşatan sözlerdi.
Bu yılın bitiminde geriye baktığımda ben de kendimi aynı sözleri söylerken buldum, “Nerede geçen yıl sonu, nerede bu yılın sonu?” Sanki geçen yıl sonu çok uzun zaman önceydi. Ya da insan bir seneyi yine aynı geçecek diye düşünürken, ne kadar uzun oldu da değişti hayatlarımız.
Her yıl sonlarında bir yıl boyunca neler yaptığımı düşünürüm. Allah’a bir kul olarak, aileme bir evlât olarak, ablama bir kardeş, yeğenlerime bir teyze olarak neler yaptım? Ama bu yılı düşündüğümde sadece boğazımda takılı anılarım vardı.
Meselâ benim de herkes gibi okul ya da iş hayatı değişti ve aslında sadece okul ya da iş hayatımız değil sosyal hayatlarımız da değişti ve en üzücüsü de şu ki kendimizde değiştik.
Eskiden sadece belirli hastalıkta kişilerin taktığı maskeler, herkesin olmazsa olmazı oldu. Yağmurlar durdu ve kuraklık riski başladı. Birçok insan vefat ederken, hastaneler salgın hastalar ile dolup taştı.
İnsanın, duâ ederek Rabbine yönelmesi gerektiğini hatırlatan bir yılı da geride bırakırken, gelen yılın gidecek olan yılı aratmaması duâlarını ederken, bu hastalıkların ve kuraklığın olduğu ve zor zamanları içinde barındıran 2020 yılında, Allah’a inandığım için bir kere daha şükrediyorum.
Benzer konuda makaleler:
- Soma faciasının şifresi, dili, müsebbipleri
- Kısmet kapanır mı?
- Oruç, insanları stresten uzaklaştırır
- Duânın gücü
- Süre doldu, kaldırın kâğıtları!
- Ben Medresetüzzehra’da okuyorum
- Karma okullar daha başarısız
- Eskici geçmiş gönüllerden
- Sonsuz bir yolculuk
- Şükredilmeden tüketilen nimetler hastalık mı yapıyor?
İlk yorum yapan olun