Üstad hep demokratlara destek vermiş.
1957 seçimlerinde ise açık oy kullanarak bu desteğini deklare etmiş.
Bu, tevil ve yorum gerektirmeyecek kadar net bir gerçek.
Üstadın takipçileri de aynı yolda yürümüş.
Önceleri Demokrat Parti…
Sonrasında ise Adalet ve Doğru Yol Partileri desteklenmiş.
Camiamız da bu gün bile bu desteğe devam ediyor.
Peki…
“Şu an demokratların durumu ortada.
Yüzde bir bile oy alamıyor” dediğinizi duyar gibiyiz.
Doğrudur…
Durum açık fazla söze hacet yok.
Peki bu durumda ne yapacağız?
Denize düşen yılana sarılır misali…
CHP güzellemesi mi yapacağız?
Yoksa Halkçılara destek gibi bir garabete mi dalacağız?
Elbette ki hayır.
Böyle çetrefilli yollara hiç gitmeye gerek yok.
Üstelik…
Bizim gibi yıllarca bu zihniyetle mücadele etmiş bir kesime en küçük bir destek bile yakışmaz.
O zaman ne yapılacak?
Yapılacak olan şudur:
Demokratlara verilen destekte sebat etmek.
Sabırla onların tekrar toparlanmasını beklemek.
Peki şu şartlarda demokrat kesim tekrar toparlanabilir mi?
Bu mümkün mü?
Elbette ki mümkün.
Üstad tek parti devrinden bunun için otuz beş yıl beklemiş.
“35 yıl sonra ahrarlar tekrar dirildi” sözü bunun açık göstergesi.
Şu an bize ne oluyor ki, daha 22 yıl geçmeden havlu atıyoruz.
Unutulmasın ki:
Sürat asrında yaşıyoruz.
Her şey çok hızlı gelişiyor.
Bir bakmışsınız demokratlar tekrar siyasi hayatın önemli bir figürü olmuş.
İşte bunun işaretleri gözükmeye başladı.
Demokrat Parti lideri Sayın Uysal önümüzdeki cumhurbaşkanlığı için aday olmuş.
Bunu şimdiden ilan etti.
Zaten bir ara altılı masada da gündeme gelmişti bu adaylık.
Ancak olmadı.
Peki başarılı olabilir mi Sayın Uysal.
Neden olmasın?
İyi bir kadro kurar ve ekonomiyi en öncelikli mesele yapar ve bunu da millete doğru dürüst anlatabilir ise başarı ihtimali de o kadar yüksek olur.
Rahmetli Demirel’in “Boş tencerenin yıkamayacağı siyaset yoktur” sözü unutulmasın.
Şayet boş tencerenin sesi milete iyi duyurulur ise iktidar için yeterli destek sağlanmış olur.
Bu noktada ise bize düşen sabır ve sebattır.
Demokratlara olan desteğe ısrarla devam etmektir.
Bu durum Üstadın siyasi ve içtimai prensiplerine sıkı sıkıya bağlı kalmanın bir göstergesi değil midir?
Öyleyse biraz daha sabır…
Sonra ise sebat ve sadakat.
Benzer konuda makaleler:
- Mehmet Kutlular: Bir nur talebesinin siyasetteki istikameti
- Terörün çözümü Bediüzzaman’da
- Bayram Yüksel
- Müflis Proje: KEMALİZM
- Ezanı aslına çevirmek, demokratların ilk icraatı oldu
- Mehmet Kutlular’ın dilinden hizmet prensipleri
- Peygamber efendimizin iletişim tekniği
