İçinde bulunduğumuz dönem, bilginin hakim olduğu ve merkezi bir konumda tutulduğu varlık tanımından duyguların ve sezgilerin gittikçe daha önem kazandığı ve merkeze yerleştiği bir duruma ilerleme istidadı göstermektedir. Bu hal gelecek asırlarda dünya medeniyetinin batıdan doğuya kayacağı ya da doğulu özelliklerin batıya yansıyacağının bir işareti olarak kabul edilebilir. Bütün tartışmalarda ortaya çıkan sonuç pozitif bilimlerin ve varlığı sadece maddî boyutu ile algılayan yaklaşımların eski hükümranlığını ve tartışmasız hakimiyetini kaybetmesidir. İnsanlık artık daha kuşatıcı madde yanında mânâyı ihmal etmeyen bütüncül (holistik) varlık izahı arayışı içine girmiştir.
Tarihi boyunca insanlık, varlık âlemini ve kendi benliğini anlamak ve anlamlandırmak konumunda ve çevresindeki işleyişlerle iletişim halindedir. Varlık alemi ile ilgili farklı zamanlarda ortaya konan farklı yaklaşımlar insan hayatı ile ilgili her şeyi ve tabiî olarak kendi canlılığı, hayatı ve sağlığı ile ilgili problemleri çok yakından etkilemektedir. Kendini algılama şekli varlığı algılama şeklini ve varlığı algılama şekli bedeni ile ilgili problemleri algılama şeklini etkileyecektir. On dokuzuncu yüzyılın ön planda tutulan felsefi yaklaşımları pozitivizm, determinizm, sekülerleşme gibi kavramların etrafında şekillenmiştir. Bu çerçevede algılanan bir varlık âleminde bilim mutlak hükümranlığını kurmuş ve her şeyin şekillenmesindeki temel güç olarak algılanmıştır. Sanayi ve teknolojideki baş döndürücü gelişmeler ve bilimin varlığa mutlak anlamda hükmedebileceği intibaını veren uygulamalar bilimin tahtını iyice sağlamlaştırmıştır. Artık varlık, maddî plana sınırlı ve analitik yaklaşım içinde parçalara ayrılmış ve her parçanın kendi iç bütünlüğü dışında parçalar arası bağlantının göz önüne alınmadığı bir tarzda algılanır olmuştur. Pozitivist düşüncenin bu güçlü gelişi daha önceki dönemlerin bilgi birikimini bir anda silip atıvermiş ve kendi tanımladığı varlık dünyasını tanımları ile uyuşmayan geçmiş dönemlere ait bilgileri değişik suçlamalarla reddetmiştir. Bilim o kadar kendinden emin ve analiz ederek parçalara ayırarak tanımladığı madde konusundaki bilgilere o kadar güvenmektedir ki, artık son noktaya geldiği düşünülmüştür. Bu güçlü rüzgâr yirminci yüzyılda da etkilerini belirgin şekilde hissettirmekle birlikte bu yüzyılın başlarından itibaren pozitivist bakışın ve bilimsellik adı altında maddî âleme ve laboratuara sınırlı varlık anlayışının tahtı sarsılmaya başlamıştır. Fiziğin geldiği yeni noktada her an yeni bir değişimin gerçekleştiği hiçbir şeyin kararlı ve bütünden bağımsız olamadığı bir varlık anlayışı atom içi âlemin keşfi ile maddî dünya anlayışını sarsmıştır. Parçaların bütünü meydana getirdiği düşüncesi yerini her bir parçanın ayrı bir bütün olduğu düşüncesine bırakmıştır. Her bütün, bütünlerin toplamı içinde yine onlarla da bütünleşerek yer almaktadır. Çok küçük zaman dilimlerinde çok hızlı değişimlerin yaşandığı, her şeyin her şeyle irtibatlı olduğu ve bu irtibatın akıl almaz ölçülerde kısa zaman dilimleri içinde kurulduğu yeni varlık tablosu kaos, belirsizlikler şeklinde ifade edilen kavramları âlemimize taşımıştır. Artık varlığın bütünü sebep-sonuç ilişkileri kurularak geleceğin belirlendiği determinist yaklaşımdan çok uzaklaşmıştır. Bilimin kendine aşırı güvenen bir eda ile “olmaz” ya da “olur” şeklinde ortaya koyduğu hükümlerden pek çoğunun bir anlamı kalmamıştır. Bilinemezlikler, belirsizlikler, ihtimaller daha ön plana çıkmış ve yeni dönemin varlık algısı köklü değişikliklere uğramıştır.
Tam bu noktada varlığı ve hayatı maddi alem ve madde ötesi alemlerin birlikte ele alındığı bütüncül bakışı hakim kılacak ve ruhlardaki yaraları tedavi edecek yeni bir medeniyet gündeme gelmektedir. Bu medeniyetin temel ve kutsî kaynağı vahiy olmalı ve Kur’ân-ı Azim merkezli bütün semavî kitapları insanlığın ihtiyaçları ve zamanın gereği nazara alınarak pratik söylemlere dönüştürmelidir. Bu kutsî kaynakların ifadeleri içinde bulunulan şartların anlatım tarzlarına sinema, tiyatro, edebiyat gibi dönemin ifade tarzları içinde anlatımlar geliştirilmelidir. Böyle bir arayışın temelini oluşturacak medeniyet dili olma özelliği Risâle-i Nur’da gözlenmektedir. Belki.yakın bir gelecekte, Risâle-i Nur dâvâsına gönül vermişlerin en önemli misyonu bu külliyatın dilini ve ruhunu çok iyi hazmedip bütün insanlığı kuşatabilecek yeni bir medeniyet projesi şeklinde ortaya koymak olacaktır. Zaman ve şartlar âlemlerin Rabbi’nin bir ihsanı olarak bu vazifeyi onların üzerine yüklemiş gibidir. Bu ağır sorumluluğu yerine getirebilmenin temel şartı ihlas ve bütün nur dâvâsı mensuplarının beraberlik içinde bu projeyi hazırlamanın insanlık açısından ne derece önemli olduğunun farkına varmaları ve gereksiz kırgınlıkları ortadan kaldırıp yükün altına ellerini koymalarıdır.
Yakın bir gelecekte Risâle-i Nur dâvâsını kendilik tanımları içinde temele yerleştirmiş olanları dünya çapında sorumluluklar bekleyecektir. İnsanlığın malı olan ve herkesin ihtiyaç duyduğu bu hakikatleri onlara ulaştırmak öncelikle onu tanımış olanlara büyük bir sorumluluk yükleyecektir. Nur talebeleri insanlığın bu emanetini onlara ulaştırma konumunda bir yed-i emin gibidirler. Bu emanet sahiplerine ulaştığında yeryüzünü kuşatan küresel Asr-ı Saadet için görev tamamlanmış demektir. İşte o zaman Hakk’ın vaat ettiği günler doğacaktır. Bu sonuç her türlü fedakârlığı göze almaya değer olmalıdır.
Benzer konuda makaleler:
- Din, yükselen değer olacak
- Madde Mânâ Bütünlüğü
- Gerçek İnsanlık
- Varlık Senfonisi
- Duygu Çağı
- Yeni Varlık İdraki
- Manevi buhranların çaresi Risale-i Nur’da
- Yeni Varlık Algısı ve Renkler
- Duygu Çağı
- Varlığın Ruhu
İlk yorum yapan olun