Cumhurbaşkanı seçiminde zorumuza giden şeylerden biri de -hem de çoğu gencecik- bazı insanların yaptığı bir istismar.
Bu istismarı Erdoğan taraftarları yapıyor.
Hepsi değil elbette.
Ama ciddiye alınacak kadar tehlikeli bir çoğunluk bunu yapıyor.
Diyorlar ki “CHP’nin adayına oy verenin imanından şüphe ederim!”.
Yani “İhsanoğlu’na oy veren dinden çıkmış demektir!”.
Böyle söyleyenler İhsanoğlu’nun CHP’nin değil bütün muhalefetin ve hatta bir kısım AKP ’lilerin ortak adayı durumunda olduğunu bile bile söylüyorlar. Yani sözün bu kısmında hile var ve söyleyenler de biliyorlar.Ama bu sözleri söyleyenler, İhsanoğlu’na oy verenlerin, hangi partiden olurlarsa olsunlar dinden çıktıklarını söylerken aynı zamanda böyle düşünüyorlar da. Yani söylediklerine inanmakta samimiler.
Böyle söyleyenler aynı zamanda Erdoğan’ın din lehinde yaptığı icraatları önemsiyorlar. Yani dine taraftarlıkta da samimiler.
Bu iki samimiyet toplanınca ortaya ihlâs çıkar mı?
Evet.
Peki “din eşittir siyaset” midir?
Ya da “siyaset eşittir din” midir?
Hayır. Asla değil ve olamaz.
“Benim siyasetimde isen benim dinimdesin” demek, dini siyasette suistimal etmek midir?
Evet, kesinlikle evet.
O halde girişteki cümleleri sarf edenler dini siyasette istismar ve suistimal etmiş olmuyorlar mı?
Evet.
O halde bu suistimalciler ihlaslı istismarcılar mı?
Evet.
O halde başlık doğru!
Dini siyasette bölücü bir unsur olarak kullanan Erbakan ve ekibi geçmişte halkın en çok yüze on-on beşini etki altına alabilmişti.
O zamanlar demokratlar dinin istismarına izin vermiyorlardı.
Erbakan ve ekibinin talebeleri dini siyasî istismar aracı yapmakta daha başarılılar. Dinî hassasiyeti yüksek daha geniş bir kitleyi etki altına aldılar.
Zira siyasetteki din istismarcıları dinî hassasiyetleri kötüye kullanarak önce demokratları tarumar ettiler. (Demokratlar da kendi hatalarıyla bu neticeye yardım ettiler. Duâ edelim de toparlansınlar.).
Sonuç: Bu geniş kitle, din adına siyaset yapıyor ve siyasî hasımlarını “din adına” vurup cehenneme gönderiyor.
Bu, dine hizmet midir?
Dine hizmet bu mudur?
Böyle bir “dine hizmet siyaseti”nden Allah’a sığınmak gerekmez mi?
Evet.
Bu hatayı yapanlara güç ve destek vermek caiz mi?
Hayır!
Benzer konuda makaleler:
- 10 Ağustos dönüm noktası
- Bediüzzaman’ın siyasete yaklaşımı
- Demokrasilerde tek adama mahkumiyet yoktur
- Abdullah Gül ve 2019 planları
- Din nurdur; alet edene nardır
- Üstad Bediüzzaman ve siyaset
- CHP’deki değişim
- Sayım mı, seçim mi?
- Siyasette yeniden toparlanma devri
- Demokratlar ve Kemalizm
İlk yorum yapan olun