Se­ni na­sıl ta­nı­ma­yız İb­ra­him A­ğa­bey?

Ga­ze­te­miz­de ve­fat ha­be­ri­ni o­ku­yup, tâ­zi­ye i­lân­la­rı­nı da gö­rün­ce, bir­den ha­tır­la­ya­ma­dım İb­ra­him A­ğa­be­yi. Da­ha son­ra­ki gün, ko­nuş­ma­mız es­na­sın­da Bo­lu’nun hiz­met er­le­rin­den Nev­zat Ka­ra­a­ğaç kar­de­şim de bah­se­din­ce, o her yer­de, her top­lan­tı­da gör­dü­ğü­müz İb­ra­him Gü­neş A­ğa­be­yi ha­tır­la­dım.

Bun­dan i­ki ay ön­ce “De­mok­rat A­na­ya­sa” pa­ne­li i­çin İs­tan­bul’a git­miş­tik. İ­ki-üç gün ka­la­ca­ğı­mız o se­ya­ha­ti, do­lu do­lu ge­çi­re­lim is­te­dik. Her ak­şam ve gün­düz hiz­met­le­ri­mi­ze, hiz­met ma­hal­le­ri­mi­ze git­me­yi plân­la­dık. Pa­nel­den bir gün ön­ce­ki Cu­mar­te­si sa­ba­hı, Bur­sa’dan be­ra­ber gel­di­ği­miz yol ar­ka­da­şım Ra­şid Yü­cel i­le ga­ze­te bi­na­mı­za git­mek i­çin an­laş­tık. Sa­bah Şi­ri­nev­ler hiz­met bi­na­mı­za gel­dik. O­ra­da kah­val­tı ya­pıp gi­de­cek­tik. Fa­kat o­ra­da bi­zi, Bo­lu­lu İs­ma­il A­ra­fat ve va­kıf Ce­lâ­led­din Çe­le­bi kar­deş­le­ri bek­ler gör­dük. On­lar da an­la­şıp o­ra­ya gel­miş, o gün Bo­lu’da ye­ni a­çı­la­cak hiz­met bi­na­sı­nın a­çı­lı­şı­na git­me­ye ni­yet­len­miş­ler ve bi­ze de; “A­ğa­bey bu­gün Bo­lu’da ders­ha­ne a­çı­lı­şı var, o­ra­ya gi­de­lim mi?“ de­di­ler. Ta­biî bi­zim i­çin hiz­met ma­hal­le­ri­ne git­mek ka­dar ta­biî ne o­la­bi­lir­di ki? İ­ki­miz bir­den “El­bet­te“ de­dik ve ga­ze­te zi­ya­re­ti­mi­zi son­ra­ya te­hir e­de­rek, dört ar­ka­daş, İs­tan­bul’dan Bo­lu’ya git­mek ü­ze­re yo­la re­van ol­duk.

Çok gü­zel bir 3-4 sa­at­lik yol­cu­luk­tan son­ra, me­ra­si­min baş­la­dı­ğı sa­at­ten bi­raz geç de ol­sa vâ­sıl o­la­bil­dik şü­kür. O­ra­da es­ki-ye­ni bir­çok dos­tu gör­dük. On­lar­la hal­leş­tik. İş­te o­ra­da bu­lu­nan İb­ra­him Gü­neş A­ğa­be­yin, o gü­neş gi­bi par­la­yan si­ma­sın­da­ki pa­rıl­tı­yı ha­tır­lı­yo­rum da, na­sıl se­vin­miş­ti. O gür kaş­la­rı­nın a­ra­sın­dan bi­ze ba­kan nur­lu göz­le­ri, za­ten se­vin­ci­ni bel­li e­di­yor­du. Ö­zel­lik­le de İs­tan­bul’dan kal­kıp bi­zim gel­me­miz çok ho­şu­na git­miş, a­de­ta et­ra­fı­mız­da per­va­ne ol­muş­tu. Ye­mek yer­ken tek­rar tek­rar ik­ram et­me­ye ça­lış­mış­tı. Ye­mek­ten son­ra soh­bet et­miş, ba­zı me­se­le­le­ri mü­ta­lâ­a et­miş­tik. Ye­mek son­ra­sı ders o­kun­muş ve zan­ne­der­sem o­nun i­ma­met­li­ğiy­le i­kin­di na­ma­zı­nı kıl­mış ve da­ha son­ra soh­bet, çay ve ak­şam na­ma­zı­nı mü­te­â­ki­ben de, İs­tan­bul Şi­ri­nev­le­rin Cu­mar­te­si ak­şa­mı soh­be­ti­ne ye­tiş­mek ü­ze­re yo­la ko­yul­muş­tuk.

İş­te ilk an­da, bir­den ha­tır­la­ya­ma­dı­ğım İb­ra­him Gü­neş A­ğa­be­yi gö­zü­mün ö­nü­ne ge­ti­rin­ce, o­nun o mü­ba­rek si­ma­sı­nın, ar­tık a­hi­ret â­le­min­de te­bes­süm et­me­ye baş­la­dı­ğı­nı du­yun­ca, “Al­lah rah­met ey­le­sin a­ğa­bey sa­na!” de­dim. Ve o­nun­la bir­çok me­kân­da be­ra­ber ol­du­ğu­muz yıl­lar ak­lı­ma gel­di. An­ka­ra Ko­ca­te­pe mev­lid­le­rin­den tu­tun, İs­tan­bul’da ya­pı­lan bir­çok top­lan­tı­la­ra ka­dar, bir­çok yer­de be­ra­ber o­lup gö­rü­şüp, se­lâm­laş­mış­tık. Bi­zim Ye­ni As­ya o­la­rak yap­tı­ğı­mız ilk Bur­sa Mev­li­di’ne de gel­miş­ler­di. Son ne­fe­si­ne ka­dar dâ­vâ­sı­nın sar­sıl­maz bir hâ­di­mi o­la­rak â­hi­re­te in­ti­kal e­den İb­ra­him Gü­neş A­ğa­be­yi­mi­ze Al­lah’tan rah­met di­li­yo­rum. O­nu se­ven ve ta­nı­yan bü­tün dost­la­rı­nın, Bo­lu­lu kar­deş­le­ri­mi­zin ba­şı sağ ol­sun. O­nun bay­ra­ğı­nı burç­tan in­dir­me­yip de­vam et­ti­re­cek o­lan ev­lâd­la­rı kar­deş­le­ri­mi­ze ve di­ğer ak­ra­ba­la­rı­na da tâ­zi­yet­le­ri­mi­zi bil­di­ri­riz. Al­lah, ma­ka­mı­nı Cen­net ey­le­sin İb­ra­him A­ğa­bey!

Benzer konuda makaleler:

• Hizmetteki ahlâk, hizmetten daha üstündür
• Corona virüs musibetinin hikmetleri ve manevi tedbirler
• Dost istersen Allah yeter
• Kur´ân ile dost olmak
• Hazreti Peygamber (asm) bizi seviyor
• Peygamber efendimizin iletişim tekniği
• Risâle-i Nur dersi yaparken nelere dikkat edilmeli?