Sevgi her derde ilâç!

Her insanın bir sevgisi, bir sevdiği olmaz mı? Kimi tutkundur cana, kimisi de cânâna…
Önce şunu kabul etmek gerekir: Sevilmekten hoşlanmayan hiçbir canlı olmaz ki! Sevginin olumlu etkisi, ilmen kabul edilmiş.

İnsan işini sevmese, çile olur çalışma.
İnsan eşini sevmezse, azap olur paylaşma.
İnsan dünyayı sevmeyince, lezzet vermez dolaşma.
İnsan hayatı sevmedi mi, nikmet olur yaşama.
Bunlara benzer pek çok başlığı sıralamak mümkündür. Bunların hepsi, insan hayatıyla bütünleşmiş sevgiler, sevgililer…
Mefhûm-ı muhâlifiyle, insan işini sevecek; aşına vasıta olduğu için. İnsan eşini sevecek; Rabbinin lâtif bir hediyesi olduğu, onunla hayatına huzur dolduğu için. İnsan dünyayı sevecek; ahiretin mezraası, Cennetinin vasıtası olduğu için. İnsan hayatı sevecek; çünkü vedîadır bu can, Rabbimizden ihsan…
Gönüller sultanı sevgili Peygamberimiz (asm): “Birbirinizi sevmedikçe gerçek iman etmiş olamazsınız”1 demiyor mu?
Karanfille kara gözün kadrini, ona bakan göz bilir. İnsanın bakışına, nesnenin yakışına, burnun koklayışına göre kıymet arz eder.
Meseleyi sadece karşı cinslerin birbirlerini şehevî sevmeleri olarak düşünmek nâkıs olur. Zira dünyevî aşkların yanında, uhrevî sevmekler de var. Ve biz onları farkında olsak da olmasak da, yaşıyoruz her zaman. Fakat makbul olanı farkındalıktır, farkına varıştır; farkında olarak ve fark ettirerek sevmektir. Çünkü sevgi mutluluğun mayası, zorluğun da manivelâsıdır. Çok şeye ilâç olur.
Heves ile sevgi, birbirinden farklı şey.
Gerçek sevgi ne bir güne, ne bir ömre sığmaz ki!
Sevmenin, sevilmenin yaşı, başı olmaz; sevgi ile yaklaşılan her gönül, her zaman hoşnut olur. Her canlı sevgi ister, senden, sevilmek bekler.
Ebu Hümeyd es-Sâidî’nin rivayet ettiği bir hadis-i şerifte Efendimiz: “Seni seven kimseye sen de ona olan sevgini bildir. Çünkü bu sevgiyi daha da sağlamlaştırır” 2 buyurmaktadır.
Cenâb-ı Hak sevmiş onu, “Habibim!” demiş. Sevgi dolu Habîbullah, bizler için mağfireti dilemiş. Ona aşık ümmeti de ömür boyu inlemiş.
Bunlar sevgi değil mi?
Bundan mülhem olarak, insan sevse ne olur?
İmam Nevevî: “Cana yakın olmak, sevmek ve sevilmek imanın alametlerindendir” diyor.
Sevgi, mânâ-yı harfî ile, yani Allah hesabına olmak şartıyla; hayatın zembereğidir, tutunacak dalıdır desek bilmem mübalâğa etmiş olur muyuz?
“Allah’ım, bize sevgini ve bizi Sana yaklaştıracak şeylerin sevgisini nasip eyle.” 3 Bu çöllerde bizi Sensiz, gönlümüzü de sevgisiz bırakma Rabbim…

Dipnotlar:

1- Müslim, İman, 93.
2- Camiü’s-Sağîr, 1:36 (Taberî’nin Kebir’i).
3- Said Nursî, Sözler, 584.

Benzer konuda makaleler:

İlk yorum yapan olun

Makale hakkında düşüncelerinizi paylaşın...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.


*