Bin sekiz yüz yetmiş sekiz nurlu bir yıl idi
Nurs köyü göklere nur savuruyordu
Sema âlemi o an sanki coşmuştu
Ve esen ılık bir rüzgâr nuru müjdeliyordu
Bir güneş ki üflemekle sönmeyen
Bir ilim ki göl deniz okyanus olan
Bir hakikat ki uğruna canlar verilen
Bir yol ki sırat-ı müstakîme götüren
Zehirlediler masum zatı almadı ruhunu Allah
Sürgünden sürgüne sürdüler sönmedi biiznillah
İşkenceler nice cefalar verdiler yıkılmadı Abdullah
Himayedeydi koruyordu onu yüce Allah
Zulüm arttıkça arttı nuru arttı iman ilmi
Yayıldı tüm her yere nuru feyzi
Dünya aydınlıktı onunla bahtiyardı
Felâha girdi kutsî dâvâsıyla niceleri
Benzer konuda makaleler:
- “Feyziler”den Ahmed Feyzi
- “Risale-i Nur’un serkâtibi” Mehmed Feyzi Efendi
- Hasan Feyzi Yüreğil
- “Risale-i Nur’un avukatı”: Ahmed Feyzi Kul
