“Yaratan Rabbının adıyla oku!”

PEYGAMBER KISSALARI

Ramazan ayının 27. gecesinde Peygamber Efendimiz yine tefekkür hâlinde idi. Cebrail (as) aniden “Ey Muhammed (asm)! Sen, Allah’ın resulüsün!” diye seslenince Resulullah ürpererek iki dizi üzerine çöküverdi.

Mağaradan evine dönünceye kadar, “Ey Allah’ın Resulü, sana selâm olsun!” sözlerini duydu. Geriye dönüp kimin konuştuğunu araştırdığında ise, kayalar ve ağaçlardan başka kimse göremedi. Bir hadiste:

“Ben, peygamber gönderilmeden önce, Mekke’de bana selâm veren taşı hâlâ biliyor ve tanıyorum!” demiştir.

Bir süre sonra Peygamber Efendimiz evine döndü. Hz. Hatice, Peygamber Efendimizi karşıladı. Yüzüne dikkatlice baktı. Alnından öptü. Peygamber Efendimiz: “Beni örtünüz! Beni örtünüz!” dedi.

Ürpermesi geçinceye kadar örtülere sarındı ve yattı. Resûlullâh’a (asm) bir gün Hırâ mağarasında bulunduğu sırada Cebrail (a.s.) gelip “İkra” (Oku!) dedi. O da “Ben okumak bilmem!” cevâbını verdi.

Resulullah buyurdu:

“O zaman Melek beni alıp tâkatim kesilinceye kadar sıkıştırdı. Sonra beni bırakıp yine ‘İkra’ dedi. Ben de ona:

“Okumak bilmem!” dedim. Yine beni alıp ikinci defa tâkatim kesilinceye kadar sıkıştırdı. Sonra beni bırakıp yine ‘İkra!’ dedi. Ben de ‘Okumak bilmem!’ dedim. Sonunda beni yine alıp üçüncü def’a sıkıştırdı. Sonra beni bırakıp ‘İkra’ dedi. Bunun üzerine Resûlullâh (a.s.m.) kendisine vahyolunan şu âyetleri okudu:

“Yaratan Rabbinin adıyla oku. O, insanı alaktan (embriyodan) yarattı. Oku, Rabbin en büyük kerem sâhibidir. O ki kalemle (yazmayı) öğretti. İnsana bilmedikleri şeyi öğretti.” (Alak Sûresi, 1-5)