Evvelâ bil ve katî iman et ki, ecel mukadderdir, tegayyür etmez. Çok ağır hastaların başında ağlayanlar ve sıhhatleri yerinde olanlar ölmüşler, o ağır hastalar şifa bulup yaşamışlar. (…) Ecel, Hâlık-ı Zülcelâlin elindedir. Kimin haddi var ki, vakti gelmeden ona ilişsin?
Dokuzuncu Devâ
Ey Hâlıkını tanıyan hasta! Hastalıklardaki elem ve tevahhuş ve korkmak ise, hastalık bazen ölüme vesile olduğu cihetindendir. Ölüm, nazar-ı gaflet ve zâhirî cihetinde dehşetli olduğundan, ona vesile olabilen hastalıklar korkutuyor, telâş veriyor.Evvelâ bil ve katî iman et ki, ecel mukadderdir, tegayyür etmez. Çok ağır hastaların başında ağlayanlar ve sıhhatleri yerinde olanlar ölmüşler, o ağır hastalar şifa bulup yaşamışlar.
Saniyen: Ölüm, sûreten göründüğü gibi dehşetli değil. Çok risâlelerde gayet katî, şeksiz, şüphesiz bir sûrette, Kur’ân-ı Hakîm’in verdiği nurla ispat etmişiz ki, ehl-i iman için ölüm, vazife-i hayat külfetinden bir terhistir. Hem dünya meydanındaki imtihanda, talim ve talimat olan ubudiyetten bir paydostur. Hem öteki âleme gitmiş yüzde doksan dokuz ahbap ve akrabasına kavuşmak için bir vesiledir. Hem hakikî vatanına ve ebedî makam-ı saadetine girmeye bir vasıtadır. Hem zindan-ı dünyadan, bostan-ı cinâna bir davettir. Hem Hâlık-ı Rahîminin fazlından, kendi hizmetine mukabil ahz-ı ücret etmeye bir nöbettir. Madem ölümün mahiyeti hakikat noktasında budur; ona dehşetli bakmak değil, bilâkis rahmet ve saadetin bir mukaddemesi nazarıyla bakmak gerektir.
Hem ehlullahın bir kısmının ölümden korkmaları, ölümün dehşetinden değildir. Belki daha fazla hayır kazanacağım diye, vazife-i hayatın idamesinden kazanacakları hayrat içindir.
Evet, ehl-i iman için ölüm rahmet kapısıdır, ehl-i dalâlet için zulümat-ı ebediye kuyusudur.
Lem’alar, 25. Lem’a
***
(…) Kaldı ecelim. O, Hâlık-ı Zülcelâlin elindedir. Kimin haddi var ki, vakti gelmeden ona ilişsin?
Mektubat, On Üçüncü Mektub, Üçüncü Suâl
***
İ’lem eyyühe’l-aziz!
Aklı başında olan insan, ne dünya umurundan kazandığına mesrur ve ne de kaybettiği şeye mahzun olmaz. Zira dünya durmuyor, gidiyor. İnsan da beraber gidiyor. Sen de yolcusun. Bak, ihtiyarlık şafağı, kulakların üstünde tulû etmiştir. Başının yarısından fazlası beyaz kefene sarılmış. Vücudunda tavattun etmeye niyet eden hastalıklar, ölümün keşif kollarıdır. Maahaza, ebedî ömrün önündedir. O ömr-ü bâkide göreceğin rahat ve lezzet, ancak bu fâni ömürde sa’y ve çalışmalarına bağlıdır. Senin o ömr-ü bâkiden hiç haberin yok. Ölüm sekeratı uyandırmadan evvel uyan!
Mesnevî-i Nûriye, Habbe, s. 210
LÛGATÇE:
mukadder: Takdir edilmiş olan.
tegayyür: Değişme, başkalaşma, bozulma.
bostan-ı cinân: Cennet bahçeleri.
ahz-ı ücret: Ücret alma.
zulümat-ı ebediye: Sonsuz karanlık.
Benzer konuda makaleler:
- Bu tahrip edicilere ittihad-ı İslâm dayanabilir
- Hastalar Risalesi kampanyası
- Risale-i Nur gözüyle ölüm
- Ehl-i iman için ölüm rahmet kapısıdır
- Hastalar Risalesi: Hastalıkların sırlı dünyasına bir keşif yolculuğu
- Hastalar Risalesi: Sırlı bir yolculuk
- Hastaları ziyaret bize memnu değil ki!
- İman meselesi, rıza-i İlâhîden başka hiçbir şeye alet olamaz
- Hastalar Risalesi kampanyası
- Ölümün neresindeyiz?
Kur’an’ı çağa tefsir ederek, “Ben kimim, nereden geldim, nereye gidiyorum, bu dünyadaki vazifem nedir?” sorularına cevaplar sunan, “iman-ı tahkiki”, “ahlâk” ve “istikamet” rehberi Risale-i Nur Külliyatı’nın müellifi.
İlk yorum yapan olun