Oruç, zengini fakirin yardımına koşturuyor

Zenginler fukaranın acınacak acı hallerini ve açlıklarını, oruçtaki açlıkla tam hissedebilirler. Eğer oruç olmazsa, nefisperest çok zenginler bulunabilir ki, açlık ve fakirlik ne kadar elîm ve onlar şefkate ne kadar muhtaç olduğunu idrak edemez.

ÜÇÜNCÜ NÜKTE

Oruç, hayat-ı içtimaiye-i insaniyeye baktığı cihetle çok hikmetlerinden bir hikmeti şudur ki:

İnsanlar maişet cihetinde muhtelif bir surette halk edilmişler. Cenâb-ı Hak, o ihtilâfa binaen, zenginleri fukaraların muavenetine davet ediyor. Halbuki, zenginler fukaranın acınacak acı hallerini ve açlıklarını, oruçtaki açlıkla tam hissedebilirler. Eğer oruç olmazsa, nefisperest çok zenginler bulunabilir ki, açlık ve fakirlik ne kadar elîm ve onlar şefkate ne kadar muhtaç olduğunu idrak edemez. Bu cihette insaniyetteki hemcinsine şefkat ise, şükr-ü hakikînin bir esasıdır. Hangi fert olursa olsun, kendinden bir cihette daha fakiri bulabilir; ona karşı şefkate mükelleftir. Eğer nefsine açlık çektirmek mecburiyeti olmazsa, şefkat vasıtasıyla muavenete mükellef olduğu ihsanı ve yardımı yapamaz, yapsa da tam olamaz. Çünkü, hakikî o hâleti kendi nefsinde hissetmiyor.

DÖRDÜNCÜ NÜKTE

Ramazan-ı Şerifteki oruç, nefsin terbiyesine baktığı cihetindeki çok hikmetlerinden bir hikmeti şudur ki:

Nefis, kendini hür ve serbest ister ve öyle telâkki eder. Hattâ, mevhum bir rububiyet ve keyfemâyeşâ hareketi, fıtrî olarak arzu eder. Hadsiz nimetlerle terbiye olunduğunu düşünmek istemiyor. Hususan, dünyada servet ve iktidarı da varsa, gaflet dahi yardım etmişse, bütün bütün gasıbâne, hırsızcasına, nimet-i İlâhiyeyi hayvan gibi yutar.

İşte, Ramazan-ı Şerifte, en zenginden en fakire kadar herkesin nefsi anlar ki, kendisi mâlik değil, memlûktür; hür değil, abddir. Emrolunmazsa, en âdi ve en rahat şeyi de yapamaz, elini suya uzatamaz diye, mevhum rububiyeti kırılır, ubudiyeti takınır, hakikî vazifesi olan şükre girer.
Mektubat, 29. Mektub,
İkinci Risâle olan İkinci Kısım, s. 678

LÛ­GAT­ÇE:
hayat-ı içtimaiye-i insaniye: İnsanın sosyal hayatı.
maişet: Geçim.
halk: Yaratma.
muâvenet: Yardım.
nefisperest: Nefsini tapar derecede seven.
mevhum: Vehmî; olmadığı halde varmış gibi kabul edilen, kuruntu edilen.
rububiyet: Allah’ın terbiye ediciliği.
keyfemâyeşâ: Keyfine göre hareket etme.
fıtrî: Yaratılıştan.
gasıbâne: Hakkı olmayan şeyi alarak, gasbederek.
mâlik: Sahip.
memlûk: Köle, kul, esir.
abd: Kul, köle.
ubudiyet: Kulluk.

Benzer konuda makaleler:

• Zengin fakirin halinden “oruç”la anlar
• Oruç, zengini fakirin yardımına koşturuyor
• Oruç, zengini fakirin yardımına koşturuyor
• Ramazan’da herkesin nefsi anlar ki…
• Ramazan ve zekât
• Berekete şükür ayı; Ramazan
• Oruç, nefsin firavunluk cephesine darbe vurur
• Oruç nefsin firavunluk cephesine darbe vurur, kırar
• Oruç; nefsin firavunluk cephesine darbe vurur, kırar
• Oruç kardeşliği güçlendiriyor