Dinimizde kişi ne kadar zayıfsa o ölçüde hukukunun muhafazasına dikkat edilmesi emredilir. Zayıflık arttıkça toplumun mesuliyeti ve yapılan yanlışlar karşısındaki azabı da artar.
İslamda yetim hususan baba kast edilmekle beraber genel manada anne ya da babası olmayan ergenlik öncesindeki çocuklar için kullanılır.
Nazik ve nazenin fıtratta olan bu çocuklar hakkında en yakın akrabaları başta olmak üzere bütün toplum mesûldür. “Öyleyse yetime sakın kötü davranma.”1 ihtarı hassas psikolojileri olduğuna işaret eder. O halde hep müsbet bir tavır takınmanın ehemmiyetini ortaya koyar.
Yetim malına yaklaşım ise son derece hassas bir mevzudur. “Yetimlere mallarını verin, temizi pis olanla değişmeyin, onların mallarını kendi mallarınıza katarak (kendi malınızmış gibi) yemeyin; çünkü bu, büyük bir günahtır.”2 ayeti yetim malı yemenin çok büyük bir günah olduğunu ihtar eder. Yetimin zayıf olması, kendi hakkını savunacak güç ve zekada olmaması istismar sebebi olmamalıdır. Yetim malına uzanan ellerin elim bir pişmanlıkla neticeleneceği bilinmelidir. Yapılacak olan ise Kur’an da çok net bir şekilde tarif edilmiştir: “Yetişkinlik çağına girinceye kadar, yetimin malına ancak en güzel şekilde yaklaşın.”3
Nitekim haksız bir şekilde yetim malı yiyenlerin akıbeti şu şekilde nazara verilir: “Haksız olarak yetim malı yiyenler, hiç şüphesiz karınlarına ancak ateş yiyorlar (Bunun sonucu Cehennemdir). Onlar yakında Cehennemin alevli ateşlerine girecekler.”4
Tatlı gibi görünen ve hazır olduğu için nefsi celb eden bu menhûs malın akıbetinde cehennem ateşi olması son derece ibretlidir. Yetim malının hesabının çetin olacağı ve yiyen kimsenin iki dünyada hayır göremeyeceğine işarettir vesselam.
Dipnotlar: 1-Duhâ Sûresi, 9.; 2-Nisâ Sûresi, 2.; 3-En’âm Sûresi, 152.; 4-Nisâ Sûresi, 10.
İlk yorum yapan olun