Yaşasın ittihad-ı millî; ölsün fikr-i intikam!

Ey Hürriyet-i Şer’î!

Öyle müthiş ve fakat güzel ve müjdeli bir seda ile çağırıyorsun; benim gibi bir Şarklıyı tabakat-ı gaflet altında yatmışken uyandırıyorsun. Sen olmasaydın ben ve umum millet zindan-ı esarette kalacaktık. Seni ömr-ü ebedî ile tebşir ediyorum. Eğer aynü’l-hayat şeriatı menba-ı hayat yapsan ve o cennette neşv ü nema bulsan, bu millet-i mazlûmenin de eski zamana nispeten bin derece terakki edeceğini müjde veriyorum. Eğer hakkıyla seni rehber etse, ağraz-ı şahsî ve fikr-i intikam ile sizi lekedar etmezse…

(…)

Yaşasın ittihad-ı millî; ölsün ihtilâf.

Yaşasın muhabbet-i millî; gebersin ağraz-ı şahsiye ve fikr-i intikam!

Eski Said Dönemi Eserleri, Nutuk, s. 170-182

***

Sual: “Efkârı teşviş eden, hürriyet ve meşrûtiyeti takdir etmeyen kimlerdir?”

Cevap: Cehalet ağanın, inat efendinin, garaz beyin, intikam paşanın, taklit hazretlerinin, mösyö gevezeliğin taht-ı riyasetlerinde, insan milletinden menba-ı saadetimiz olan meşvereti inciten bir cemiyettir. (HAŞİYE) Benîbeşerde ona intisap eden, bir dirhem zararını bin lira milletin menfaatine feda etmeyen, hem de menfaatini ızrar-ı nâsta gören, hem de muvazenesiz, muhakemesiz mana veren, hem de meyl-i intikam ve garaz-ı şahsîsini feda etmediği hâlde mağrurâne millete ruhunu feda etmek dâvâsında bulunan, hem de beylik veya tavaif-i mülûk mukaddemesi olan muhtariyet veya istibdad-ı mutlak manasında bir cumhuriyet gibi gayr-i makul fikirlerde bulunan, hem de zulüm görmüş, kin bağlamış, hürriyet ve meşrûtiyetin birinci ihsanı olan af ve istirahat-i umumiyeyi fikr-i intikamına yediremediğinden herkesin asabına dokundurmakla tâ heyecana gelip terbiye görmekle teşeffî isteyenlerdir.

HÂŞİYE: Burada mason ve dönmelerin cemiyetinden haber vermek içinde, bir çeyrek asır istibdad-ı mutlakla hükmeden bir hâkimiyeti gaybî ihbar eder.

Eski Said Dönemi Eserleri, Münâzarât, s. 229

LÛ­GAT­ÇE:
ağraz-ı şahsiye: Şahsî garazlar, kinler.
efkâr: Fikirler.
fikr-i intikam: İntikam fikri.
ızrar-ı nâs: İnsanları zarara sokma.
ihtilâf: Ayrılmışlık, bölünmüşlük.
ittihad-ı millî: Milletin birlik ve beraberliği.
taht-ı riyasetinde: Başkanlığı altında.
teşviş: Karıştırma, bulandırma.

Benzer konuda makaleler:

• Terörün çözümü Bediüzzaman’da
• Bediüzzaman ve Risâle-i Nur hakkındaki bazı isnadlara cevaplar
• Risale-i Nur eserleri açısından “fikrî hak” kavramı
• “Bediüzzaman, büyük bir vatanperver fedâidir”
• Müflis Proje: KEMALİZM
• Şiddet ve silâhla barışa ulaşılamaz
• İslam ve Demokrasi